Pierre Heijnen brengt werkbezoek aan Haagse wijk Escamp - deel 5 - Main contents

In het reces bezoek ik ambtenaren, instellingen, bewoners van het Haagse stadsdeel Escamp. Zuidwest, als onderdeel van Escamp, is Krachtwijk. Deel 5.

Op de fiets

Met Gerard Lagerweij en Ron Diepeveen inspecteer ik de geasfalteerde fietspaden, de wortelgroei en de parkeerdruk in Leyenburg. Op veel plekken in Zuidwest zijn de bomen na vijftig jaar inmiddels flink uit de kluiten gewassen. Zo flink, dat stoepen en fietspaden meer op crossbanen lijken. Inmiddels zijn veel fietspaden geasfalteerd en is het probleem (voorlopig) opgelost. Bij krappe stoepen is het ingewikkelder. Een van de buurtbewoners vertelt dat ze met haar rolstoel het huis niet uit durft vanwege de slechte staat van de stoepen. Ron Diepeveen belooft snel wat asfalt te storten, maar het blijft lapwerk.

Vervolgens loodst hij mij langs prachtig heringerichte straten in Morgenstond. Het tekort aan parkeerplaatsen is in Leyenburg een erkend probleem, maar dankzij de inspanningen van Ron en zijn collega’s is er in veel straten al veel extra parkeercapaciteit gerealiseerd, vooral door herinrichting (van langs- naar dwarsparkeren).

Inkomensgrens sociale huur

Daarvoor hebben we een gesprek met Maria Besselink van Haag Wonen. De grens van 33.000 euro om in aanmerking te komen voor een sociale huurwoning leidt tot stagnatie: veel mensen die voorheen uit een grotere sociale huurwoning doorstroomden (‘empty nest’) naar een kleinere, doen dat niet meer omdat ze niet meer in aanmerking (vrezen te) komen voor een sociale huurwoning vanwege hun inkomen. De doorstroming is al gezakt van 8,1 naar 6,3 procent vorig jaar en is in de eerste helft van dit jaar opnieuw gedaald. Een lage mutatie is wellicht positief voor de leefbaarheid, maar is tegelijk buitengewoon kwalijk voor woningzoekenden, vooral naar grotere woningen: die hebben het nakijken.

De 33.000-grens werkt sowieso buitengewoon slecht voor gezinnen met kinderen: volgens het NIBUD kan een gezin met twee kinderen en een inkomen van 34.000 euro nog geen 600 euro besteden aan huur: in de vrije sector is in Den Haag voor zo'n gezin voor dat maandbedrag geen woning te huur of te koop en voor een sociale huurwoning kom je niet in aanmerking. Maria bepleit dan ook tenminste differentiatie, dat wil zeggen een verschillende grens voor alleenstaanden, tweepersoonshuishoudens en huishoudens met kinderen. Slechts tien procent van de voorraad mogen corporaties boven de 33.000 grens verhuren, maar dat is onvoldoende, mogelijk zelfs om leegstand in de voorraad met huren tussen 550 en 650 te voorkomen!

Schuldhulpverlening

's Ochtends mocht ik aanwezig zijn bij een gesprek met een klant met schulden (46.000 euro!). Het vergt veel tijd om de problematiek goed te doorgronden en de klant op de hoogte te stellen van wat hem te wachten staat. Grote waardering voor de consulent. Daarvoor spraken we over de ontwikkeling van de schuldhulpverlening in Escamp. Het aantal hulpvragen neemt toe. In juli klopten maar liefst 208 klanten aan! Schuldhulpverlening is heel intensief. Allereerst moet er een volledig inzicht worden verkregen in de financiële positie van de klant. Vervolgens moet een inschatting worden gemaakt of deze het zware proces van schuldhulpverlening wel aankan: men moet drie jaar lang met vijftig euro per week rondkomen, buiten de vaste lasten! De rest van het inkomen gaat naar die vaste lasten en naar aflossing. Vervolgens moeten de schuldeisers instemmen met de slechts gedeeltelijke aflossing (soms maar één procent van de schuld). De afdeling vraagt tegenwoordig steeds meer van de klanten, deelname aan cursussen financiële administratie, zelf schuldeisers bellen, enzovoort. Wederkerigheid is ook hier aan de orde van de dag.

Samen met de belangrijkste schuldeisers, energiebedrijven, belastingdienst, justitie, zorgverzekeraars, corporaties probeert men tevens preventief te werk te gaan en zo schulden te voorkomen. De echt problematische schuldenaars - waarbij vaak andere problemen een rol spelen - krijgen een case-manager die met hen (ook/eerst) de andere problemen aanpakt. Men probeert sowieso te differentiëren in de hulpverlening, want de standaardhulpverlening haalt bij sommigen te veel de eigen verantwoordelijkheid weg en biedt anderen juist te weinig.

Intussen moet de schuldhulpverlening in 2012 veertien fte inleveren door het wegvallen van de extra rijksmiddelen voor schuldhulpverlening! Hoe dat moet in crisistijd, waarin juist meer mensen een beroep zullen doen op deze dienstverlening, is mij een raadsel. Iets voor Prinsjesdag?

De tijden zijn wel veranderd: gaf men vroeger niet meer uit dan er binnenkwam, tegenwoordig geeft men niet meer uit dan men kan lenen!