Verenigde Naties: Algemene Vergadering - Main contents
De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties gaat binnenkort weer beginnen. Namens Nederland zullen Minister Rosenthal en Staatssecretaris Knapen aanwezig zijn. Voordat ze vertrekken, bespreekt de kamer de inzet van Nederland voor de Algemene Vergadering die de bewindspersonen zullen uitdragen. Dat is lastig, want in 2 uur vergaderen de hele wereld bespreken is niet te doen. Daarnaast is er elk jaar wel weer 1 issue dat alle aandacht lijkt op te zuigen. Niet zelden is dat het grote conflict in het Midden-Oosten tussen Israël en de Palestijnen. Ook dit jaar is dat weer het geval door de poging van de Palestijnen om eenzijdige erkenning van de Palestijnse staat te forceren. Maar daarover aan ‘t einde meer, eerst de andere zaken die ik namens de VVD heb aangekaart.
VN-verdrag internationaal terrorisme
De vraag is of dit de problemen met de juridische status van terroristen addresseert? En of we, op het aanpalende terrein van piraterij, eerder zijn met de aanpak en het juridisch raamwerk dan de ruim 10 jaar die we nu al bezig zijn met het terrorisme-verdrag. En in hoeverre zit er schot in de uitwerking van resolutie 1976 en verdere aanpak piraterijbestrijding. De landen die adequate aanpak blokkeren zitten ook in NY in de zaal.
Ontwapening en non-proliferatie
De Minister stelt dat de positieve houding hierop moet worden omgezet in voorstellen. Daar is de VVD het mee eens. Maar voorstellen waartoe? Verdragen? Ontwapening? Moratorium ontwikkeling nieuwe?
En wordt er ook voorzien in controle & inspectie? Of andere vormen van handhaving? Specifiek ook bij het FMCT-voorstel dat nu voorligt (Fissile Material Cut-off Treaty).
Het is zaak om deze ontwikkelingen te stimuleren, en een nieuwe impuls te geven. In Nederland is er een nogal beperkte discussie over non-proliferatie. Waar vooral historisch sentiment telt en niet een rationele benadering van echte hedendaagse bedreigingen en kansen.
UNWOMEN/ Gender
In 2009 is op aandringen van Nederland naar 1 organisatie teruggebracht. Nederland organiseert op de AVVN een bijeenkomst op Ministerieel niveau met UN Women. Maar hoe gaan we nu verder? Graag benadrukt de VVD dat het geen club met ‘eigen projectjes’ moet worden. Geen zieligheidsbenadering van ‘gender als probleem’.
Specialistische kennis moet aangewend worden bij alle UN (ontwikkelings)takken als multiplier van het bereikte effect. Niet als parallel, want dan wordt ’t gezien als concurrerend en is de prikkel juist om niet eraan mee te werken.
Hopelijk lukt ’t om gender uit de hoek van pure ontwikkelingssamenwerking te trekken, want het is een zaak van breder belang.
Niet nu over uitweiden, komt vanuit kabinet een notitie over aan. Maar wel benadrukken dat we ook daarin een bredere focus op gender willen zien als VVD dan een projectmatige OS-tak.
Vrijheid van Meningsuiting en Defamation of Religion
De VN is helaas niet meer enkel de club van vrede, vrijheid, rechtsbevordering, geweldloze geschilbeslechting, gelijkwaardigheid en versterken van mensenrechten. Landen die zich eerst door de VN onheus bejegend voelden en er niet bij wilden horen, hebben ingezien dat ze met veel zijn. Ze zijn erbij, ze doen mee, ze laten zich horen. En hoe…
Helaas vaak remmend of zelfs ons terugwerpend in het respect voor liberale waarden. Geslacht, sexuele geaardheid, geloof, het is ook op de VN-burelen weer een probleem. Zo worden dus, ook onder die fraaie blauwe vlag van de VN die wij met positieve waarden associëren, verschrikkelijke teksten uitgekraamd, aangenomen en verkondigd, doorgaans onder aanvoering van de OIC (Organization of the Islamic Conference).
Prangend voorbeeld van deze ellende is de ‘Defamation of Religion’ resolutie die jaarlijks terugkomt. Onder het mom van verbieden van ‘godsdienstlastering’ wordt zo geprobeerd de vrijheid van meningsuiting en zelfs bepaalde gedragingen of geaardheid te beperken. In verslag van de AVVN van vorig jaar viel nog hoopvol te lezen dat de steun ervoor in vergelijking tot voorgaande afnam, maar nog wel aangenomen werd. Toen sprak regering hoop uit dat het dit jaar wellicht lukt die resolutie te blokkeren. Is daar nu inderdaad zicht op?De VVD miste in dit licht ook specifieke aandacht voor Vrijheid van Meningsuiting en roept de regering op dit punt ook specifiek onder de aandacht te blijven brengen.
De VN als organisatie
De regering bepleit voor de VN-begroting de nominale nullijn, chapeau. Kan EU voorbeeld aan nemen. Punt van verdeling van de lasten tussen de landen wordt ook genoemd. Voor VVD van groter belang dan vroeger, omdat minder betalende landen tegenwoordig wel volledig meedraaien en helaas vaak proberen de VN ertoe te brengen vreselijke resoluties te laten aannemen. Dan kunnen ze op z’n minst hun deel betalen.
Dat ook de VN moet bezuinigen kan op de instemming van de VN rekenen. De vraag is dan wel waarop? Wat de VVD betreft niet zozeer op de missies, maar liever op de stropdassen in de skyscrapers van de New Yorkse burelen.
Het zijn mooie instituten, maar leveren ze ook? Is het de meest effectieve en efficiënte manier om onze doelen te bereiken? Als we bij NAVO en EU streng zijn, is ’t wel zo logisch om dezelfde kritische blik op de VN te richten.
Ontwikkelingssamenwerking
In de ‘EU priorities’ voor deze top, waar Nederland zich ook toe bekend heeft, staat dat de EU weer eens bij de andere landen gaat hameren op 0,7% voor ontwikkelingssamenwerking. Dat vindt de VVD verrassend en potsierlijk. Slechts 4 EU landen halen dat percenntage en het EU gemiddelde ligt op 0,4%. Beetje raar om dan met ’t vingertje te gaan wijzen naar anderen.
Het is al ongeloofwaardig om een uitzondering te bestempelen als norm, laat staan dat je ‘m probeert aan anderen op te leggen.
Erkenning Palestijnse staat.
Dit jaar zal de AVVN waarschijnlijk gedmoineerd worden door resoluties over erkenning Palestijnse staat. Net zoals dit debat in de kamer gedomineerd wordt door moties over die resoluties.
Voor de VVD is het helder: eenzijdige erkenning brengt niets. Het brengt een oplossing van het conflict niet dichterbij. Het is het einddoel dat voor ogen moet worden gehouden en tussenstappen moeten daar of dienstbaar aan zijn of niet gezet worden. Het gaat om een tweestatenoplossing met wederzijdse erkenning, dus zowel van een Palestijnse staat als van een staat voor het Joodse volk.
De gewenste erkenning is een van de resultaten die behaald moet worden in het onderhandelingsproces. Het is een te verdienen groot goed dat in het proces zit en niet een belonging voor het weglopen van de onderhandelingstafel.
Alles wat een duurzame oplossing bevordert, kan op onze steun rekenen. Maar niet dit soort maneouvres voor de bühne die door menig politicus opgeklopt worden voor consumptie in eigen land. En mocht iemand al hoop hebben dat eenzijdige erkenning helpt, dan wordt die toch wel de kop ingedrukt door Palestijns onderhandelaar Erekat die stelt graag erkend te willen worden zodat ze zo snel mogelijk Israëliërs voor het ICC kunnen dagen.
Partijen moeten terug naar de onderhandelingstafel. Daar lok je partijen niet heen door ze iets te geven dat ze daar horen te verwerven.
De bij de VN tijdens de Algemene Vergadering aangekaarte MO-resoluties zijn betreurenswaardig. Het is een jaarlijks terugkerend ritueel dat oplossing van het conflict geen centimeter dichterbij brengt en de verschillen juist benadrukt.
Deel dit bericht: