Leers, bemoei je niet met de liefde - Main contents
Minister Leers lobbyt in Europa voor strengere regels tegen gezinsmigratie. Hij kan zijn energie beter steken in een goede integratie dan in het dwarsbomen van geliefden, vindt GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini.
Hoe zou het met Jacqueline en Ramiwel gaan? Ik zag hen vorig jaar in Liefs Uit, het tv-programma over grensoverschrijdende liefdes van Yvon Jaspers. Jacqueline is 61 jaar, heeft een camping in Zeeland en wordt tijdens een vakantie verliefd op Ramiwel, een 48-jarige Indiaan uit Nicaragua. De liefde is wederzijds. Ramiwel komt op een toeristenvisum naar Nederland. De liefde beklijft. Ze zijn gelukkig. Er is voor Ramiwel volop werk op de camping. Jacqueline en hij denken na over een toekomst samen. Maar na drie maanden loopt zijn visum af en moet hij terug naar Nicaragua.
Jacqueline heeft uitgezocht hoe Ramiwel een permanente verblijfsvergunning kan krijgen. Zij moet een inkomen hebben - dat heeft ze - en hij moet op de ambassade in Nicaragua een examen Nederlandse taal en cultuur afleggen. Maar hoe kan Ramiwel, die analfabeet is, ooit het inburgeringsexamen halen? Jacqueline is niet hoopvol.
Daar hield de tv-serie op. Ik wacht op het vervolg. Ik ben benieuwd of Jacqueline en Ramiwel een manier hebben gevonden om samen te zijn. Goede kans dat ze de België-route overwegen. Europeanen die zich tijdelijk in een ander EU-land vestigen, kunnen hun partner laten overkomen zonder aan de Nederlandse inkomens- en inburgeringseisen te hoeven voldoen. Je moet die route wel kunnen betalen. Kun je tegelijk in België wonen en een camping runnen in Zeeland?
De omweg die geliefden moeten nemen om bij elkaar te kunnen zijn laat zien hoe streng de Nederlandse regels voor gezinsvorming zijn. Minister Leers van Immigratie wil ze nog strenger maken, onder druk van gedoogpartner Wilders. Daartoe leurt Leers bij zijn Europese collega's met voorstellen om de EU-richtlijn over gezinsmigratie aan te scherpen. Hij stuit echter op weerstand. Dat is goed te begrijpen.
In de eerste plaats gaat de Europese richtlijn gezinsmigratie helemaal niet over Nederlanders, zoals Jacqueline, die een partner uit het buitenland willen halen. De richtlijn is er voor migranten van buiten de EU die hier legaal verblijven en hun partner of kinderen over willen laten komen. Leers is dus niet van de EU afhankelijk om de regels voor eigen onderdanen aan te passen. Hij zal alleen moeilijk kunnen verkopen aan de Tweede Kamer dat het voor Nederlanders moeilijker wordt om met een buitenlandse geliefde samen te leven dan voor ingezetenen met een ander paspoort.
In de tweede plaats is de Europese richtlijn de uitwerking van een universeel mensenrecht, het recht op gezinsleven. Leers wil de richtlijn aanscherpen om 'kansarme' migranten weren, zelfs al kunnen ze - zoals Ramiwel - meteen aan de slag. Maar kansarm of kansrijk, daar draait het niet om. De richtlijn gaat niet over mensen die hierheen komen op zoek naar werk, maar over mensen die deel (willen) uitmaken van een gezin. Het is niet aan de overheid om te bepalen met wie je je leven deelt.
Eurocommissaris Malmström heeft onlangs nog benadrukt dat de Europese regels voor gezinsmigratie de mensenrechten moeten respecteren. Dat vinden ook veel collega's van Leers en het Europees Parlement. Het geeft mij de hoop dat Leers nul op rekest zal krijgen.
Grensoverschrijdende liefdes komen steeds vaker voor. Het zou van realiteitszin getuigen als Leers stopt met tegenwerken. Hij kan beter een goed integratieplan neerzetten om gezinsmigranten snel een plek te geven in de samenleving.
Dit opinie-artikel verscheen op 28 januari 2012 in BN/De Stem.