Arm Afghanistan - Main contents
Gisteren schreef ik hier dat het met de Nederlandse politietrainingsmissie in Kunduz goed gaat. Dat blijkt ook wel uit de foto’s die ik hieronder zal plaatsen. De rekruten krijgen een behoorlijke training in het aanhouden en fouilleren van personen, het doorzoeken van auto’s en het optreden bij relletjes. Natuurlijk is er ook schiet- en gevechtstraining. In een klaslokaal woonde ik een les Grondwetskennis bij. Kortom, alles wat je in een basisopleiding voor politieagenten zou mogen verwachten heb ik in de praktijk kunnen zien. Die basisopleiding wordt gegeven in een goed beveiligd van de buitenwereld afgesloten kamp. Desondanks ging de kleine delegatie waar ik deel van uitmaakte onder bescherming van Nederlandse BSB’ers door het trainingskamp.
Behalve een blik werpen op de politietraining voerde ik de afgelopen dagen ook veel gesprekken met militairen, civiele krachten, NGO’s en de gouverneur van Kunduz. Die laatste bleek vooral geïnteresseerd in een stedenband met Arnhem, maar de burgemeester Krikke maakte snel duidelijk dat dit niet tot de mogelijkheden behoort. De gouverneur was begrijpelijkerwijs bijzonder blij met de Nederlandse (en internationale) bijdrage aan de veiligheid in zijn provincie. Zelf ontvangt hij voortdurend doodsbedreigingen. De delegatie zou eigenlijk die dag Kunduz-stad in gaan maar door de dreiging van een aanslag werd dat risico niet genomen.
In veel gesprekken komt het thema ‘transitie’ terug. Dat is ook logisch aangezien niet alleen Nederland eind 2014 de training beëindigt, ook de Amerikanen willen dan hun troepenmacht fors hebben afgebouwd. De Afghaanse veiligheidstroepen ANSF (leger en politie) moeten het dan in hoge mate zelf opknappen. De internationale gemeenschap blijft wel in belangrijke mate hun salarissen betalen en er is becijferd dat daar per jaar 4,1 miljard Dollar voor nodig is. De Amerikanen willen daarvan 1,5 tot 2 miljard Dollar voor hun rekening nemen. De rest moet door de overige deelnemende landen worden opgehoest.
De grote vraag is natuurlijk wat de internationale gemeenschap eind 2014 in Afghanistan achterlaat. Het aantal politieagenten zal fors teruglopen, mede omdat er geen geld voor is. Bij de Afghan National Police wordt een afname verwacht van 157.000 naar 97.000. Tegelijkertijd zal de ISAF-aanwezigheid razendsnel afnemen. De Afghaanse overheid is doordesemd van corruptie en president Karzai wordt door velen gezien als een kameleon die op het ene moment de internationale gemeenschap tevreden wil houden en op het andere moment buigt voor fundamentalistische krachten uit eigen land. Ondertussen wordt er met de Taliban gesproken over vrede. Niet alle opstandelingen zullen daar oren naar hebben; van 1/3de deel van de opstandelingen wordt verwacht dat ze niet voor rede vatbaar zijn en zullen blijven vechten. Tenslotte is het de vraag hoe de relatie met Pakistan verder zal verlopen. Die is nu ronduit slecht en sommigen vrezen zelfs dat Pakistan uiteen zal vallen. Ik verwacht dat met het vertrek van het merendeel van de buitenlandse militairen er een machtsstrijd in Afghanistan zal ontstaan. Moeten de troepen dan maar langer blijven? In het geheel niet. Het vele geweld heeft de haat slechts aangewakkerd en de bakken met geld die in het land zijn gestoken zijn niet zelden in de verkeerde zakken terecht gekomen. Bij de Kabulbank verdwenen honderden miljoenen en die zijn nog steeds zoek. De gedachte dat er met militair geweld een nieuwe Afghaanse samenleving kon worden gecreëerd was natuurlijk veel te ambitieus. Er wordt wel beweerd dat de weg naar een stabiele samenleving net zo lang is als de duur van de oorlog. Nemen we de inval van de Russen in 1979 als beginpunt dan zullen de Afghanen na 2014 nog 35 jaar moeten wachten op stabiliteit. Arm Afghanistan.