12 april 2012 - Main contents

“Certified sustainable palmoil”

Zou dat echt bestaan, duurzame palmolie?

Of is de realiteit eerder zo: 

De levensmiddelenindustrie doet hard haar best om ons te doen geloven dat hun werkwijzen heel verantwoord zijn. En helaas luisteren veel politici liever naar mooi-weer-niks-aan-de-hand-verhalen, dan naar hun eigen verstand.

Wie ook maar een beetje bereid is om duurzame claims met een gezonde kritische blik te bekijken, weet direct dat het hier gaat om een fabeltje. Een heel kostbaar fabeltje, dat wel. Voor de productie van palmolie worden de laatste regenwouden en veenbossen van Indonesië en Maleisië gekapt. Daarmee verdwijnt niet alleen het laatste snippertje leefgebied van de Orang-Oetan, maar warmt ook het klimaat onverantwoord snel op. Verdroging is het gevolg, en in het water dat overblijft spoelen zwaar giftige stoffen uit de pesticiden die op de oliepalmen worden gespoten. Een door de mens gecreëerde natuurramp waarvan de gevolgen niet zijn te overzien. Zembla liet vorig jaar zien wat de honger naar palmolie betekent voor mens en milieu.

De Frans-Zweedse filmmaker Patrick Rouxel maakte in dienst van Al-Jazeera een hartverscheurende documentaire over de ondergang van het regenwoud, met de doodstrijd van een Orang Oetan-vrouwtje als uitgangspunt:

Iedereen die de feiten eerlijk onder ogen durft te zien, moet erkennen dat duurzame palmolie een fabeltje is waar we zo snel mogelijk een einde aan moeten maken. Toch werd onze motie die de regering opriep de productie en import van palmolie niet langer te stimuleren, verworpen – we vonden alleen de SP aan onze kant (lees hier meer over de motie).

Zo blijkt opnieuw dat veel politieke partijen ver af staan van de burger. Daarmee plaatsen ze vooral zichzelf buiten spel. De maatschappelijke weerstand tegen de verwoesting van de aarde en de uitbuiting van dier en natuur blijft immers groeien! En mensen willen niet voor het lapje worden gehouden met claims die nergens op gebaseerd zijn. Kijk maar naar de discussie over scharreleieren, die afkomstig zijn van kippen die nooit buiten komen. Politiek en bedrijfsleven kunnen elkaar blijven wijsmaken dat dit heel diervriendelijk is, burgers pikken het niet dat ze worden misleid met suggestieve claims die niet worden waargemaakt. Daar reageren uiteindelijk de voorlopers op: Plus Supermarkten besloot laatst om scharreleieren voortaan te weren uit hun schappen.

Politici lopen in duurzaamheid en diervriendelijkheid ver achter op het bewustzijn en de wensen in de samenleving. We hebben een belangrijke taak om alle partijen –ook de zelfverklaarde groene en diervriendelijke- daarin aan te jagen. Volgens politicologen lukt dat overigens heel aardig (en ze zijn nog lang niet van ons af) ;-).