De weigerambtenaar | Nr 6, 2011 - Main contents
Een weigerambtenaar is een ambtenaar die weigert paren van gelijk geslacht te huwen. Ze beroepen zich daarbij op gewetensbezwaren. Een en ander grijpt terug op het geloof dat het huwelijk uitsluitend ziet als een verbinding tussen alleen man en vrouw. Dit vanwege de instandhouding van het volk Gods. Oftewel het garanderen van de menselijke voortplanting.Nederland kent op dit moment 58 weigerambtenaren. Overigens moet er wel de mogelijkheid zijn om in iedere gemeente te kunnen trouwen. Ik vergelijk het soms met een bus. Er is de zekerheid dat je vervoerd wordt van A naar B, maar niet iedere buschauffeur wil je meenemen. Als ik dit voorbeeld gebruik, dan merk ik dat mijn bloeddruk
weer stijgt van woede. Hoe kun je het recht dat je zelf hebt, niet geven aan een ander. Iemand zei laatst tegen mij: ‘Hoe kan het toch zo zijn dat mensen de liefde van God zo klein maken.’ Of: ‘Hoe kun je Gods Woord zo selectief uitleggen.’Overigens zijn er al weigerambtenaren sinds de openstelling van het burgerlijk huwelijk (1 april 2001). Dus ook onder voormalig minister Plasterk en minister Ter Horst. De huidige minister Van Bijsterveldt wil het beleid van haar voorgangers voortzetten. Toch heeft zij onlangs besloten om samen met minister Donner nog eens kritisch naar het advies van de Commissie Gelijke Behandeling (CGB) te kijken en om uiterlijk voor 31 oktober 2011 met een reactie te komen. Als COC zijn we zeer verontwaardigd en teleurgesteld dat het besluit weer is uitgesteld om deze discriminatie te beëindigen. Maar er is nog hoop, omdat een definitief besluit dus nog niet is gevallen. We gaan dus door met de strijd om dit gelijke recht te bereiken. Dat het een gevoelig onderwerp is, bleek de afgelopen periode. Zo kregen we als COC naast begripvolle, ook boze reacties op het besluit dat ik tijdens de Gay Pride meevaar met de minister op de staatsboot. Die reacties waren soms best heftig en varieerde van ‘geef elkaar een judaskus’ tot ‘Wie is de mol?’ Daarnaast ontstond er ook een wat grimmige sfeer richting de minister. Zo werd er gesproken over onder andere het gooien van waterbommen of het massaal haar de rug toekeren.
Tja, je bent ook maar mens, dus dat doet toch wel wat met je en ik weet zeker ook met haar.Toch ga ik meevaren. Waarom? Ik zie dit als een uitgesproken kans om de minister aan boord, meer dan drie uur, te confronteren met haar standpunt in deze. Hoe? Dat hou ik nog even geheim. Maar één ding is zeker, als COC doen we dat met respect. Want ook al denk je anders, wij vinden dat je de ander in zijn waarde moet laten. Daar bereik je uiteindelijk ook het meest mee is onze ervaring en dat zie je ook terug in onze behaalde resultaten. Tenslotte een persoonlijke noot. Ik ben geen heilige, maar voor mij is wel de gulden leefregel uit de Bijbel: ‘behandel de mensen in alles zoals je wilt dat ze jullie behandelen’. Als we dit met zijn alle zouden naleven, dan waren er volgens mij geen ambtenaren met gewetensbezwaren.
En overigens ook geen mensen die andersdenkenden willen uitsluiten of kwetsen. Vera BergkampVoorzitter COC Nederland