Gelijke rechten is geen vanzelfsprekendheid | Nr 4, 2011 - Main contents

Laatst kwam ik Josje tegen bij de Roze Filmdagen in Amsterdam. Zij is stagiaire bij Zij aan Zij. Soms ben je onder de indruk van iemand en dat was ik. Jong, zo scherp en maatschappelijk betrokken. We hadden het er met elkaar over dat niet veel lesbische meisjes en homoseksuele jongens zich bewust zijn dat je organisaties als het COC en bepaalde voorvechters nodig hebt om rechten te behouden, rechten te verkrijgen en om de sociale acceptatie te vergroten.

Haar analyse was dat veel jongeren niet weten wat het COC allemaal doet. Zo wordt het geven van voorlichting op scholen niet direct gekoppeld aan het COC. En dat geldt ook voor het jongerennetwerk ‘Jong & Out’ (www.jongenout.nl) en het (social) mediaplatform ‘Expreszo’ (www.expreszo.nl). Terwijl dit toch echt allemaal COC is. Dat jongeren dit niet weten, ligt enerzijds aan onze profilering en PR. Ik kreeg dus meteen een verbeteringstip mee. Anderzijds ligt het ook aan het feit dat veel jongeren de rechten die we nu hebben als vanzelfsprekend beschouwen. Zoals het recht van paren van gelijk geslacht om te mogen trouwen.

Op 1 april is het tien jaar geleden dat dit wettelijk mogelijk werd gemaakt. Veel lesbische meisjes en homoseksuele jongens vinden het logisch dat ze met de partner van hun keuze, of romantisch gezegd ‘de liefde van hun leven’, kunnen trouwen. Toch is dit zeker geen vanzelfsprekendheid. Veel homoseksuele jongeren zijn gewend geraakt aan het feit dat ze kunnen trouwen en kunnen het zich waarschijnlijk niet voorstellen hoe het is om in een tijd te leven waarin dat wettelijk verboden was. Veel jongeren zullen ook niet weten dat Nederland het eerste land ter wereld was dat dit aanpaste.

We hebben geluk gehad dat een bijzondere regering (het Paarse Kabinet) en bijzondere voorvechters (Henk Krol en Boris Ditrich) dit mogelijk hebben gemaakt. Trouwen is nu mogelijk in: Nederland (2001), België (2003), Spanje (2005), Canada (2005), Zuid-Afrika (2006), Noorwegen (2009), Zweden (2009), Portugal (2010), IJsland (2010) en Argentinië (2010). En in bepaalde deelgebieden van de Verenigde Staten. Dus lang nog niet overal. Dat maakt het nog steeds uitzonderlijk, wereldwijd en zelfs in Europa.

Een strijd waar het COC al jaren mee bezig is en in voorop loopt, is het verbeteren van de positie van de lesbische meemoeder. Als twee vrouwen samen een kindje krijgen, dan moet de niet-biologische moeder nu haar kindje adopteren. Wij willen dat er geen rechter meer nodig is om deze positie juridisch goed te regelen. Mijn verwachting is dat onze lobby nu eindelijk succes krijgt. Ik hoop dan ook dat lesbische meisjes zich realiseren dat - als zij straks een gezin krijgen en dezelfde rechten hebben als hetero’s - dit geen vanzelfsprekendheid is. Maar dat dit te danken is aan de volhardendheid van het COC.

Vera Bergkamp

Voorzitter COC Nederland

Als jullie willen reageren op mijn column of ideeën hebben, mail me dan: vera@coc.nl