Groeten uit Israel - Main contents
Vorige week is een lang gekoesterde wens in vervulling gegaan. Samen met mijn vrouw Marlies ben ik een kleine week in Israël geweest. Het was voor ons een buitengewoon indrukwekkende kennismaking met het land van de Bijbel. We hebben in een beperkt aantal dagen ongelooflijk veel gezien en gehoord. Het was bovendien een mooie gelegenheid om in dit jaar waarin de staat Israël het zestig jaar bestaan viert, onze hartelijke verbondenheid met dit bedreigde volk tot uitdrukking te brengen.
Er is over zo’n reis natuurlijk heel veel te vertellen. Veel meer dan ik in dit weblog nu kan doen. Ik zal hieronder in ieder geval de hoofdlijnen van onze reis schetsen.
Onder de bezielende en deskundige leiding van onze gids Yaacov Nov (www.israelgids.nl) trokken we maandagmiddag vanuit het vliegveld Ben Goerion allereerst langs de kust naar het noorden, waar we een hotel hadden in Ma’agan, direct aan het Meer van Galilea. Een bijzondere ervaring om zo het omringende gebied te verkennen, de plaatsen te zien waar de Heere Jezus en zijn discipelen zo veel geweest zijn. Allerlei gebeurtenissen die in de Bijbel worden beschreven, hebben hier plaatsgevonden, zoals het uitspreken van de Bergrede en de wonderbare vermenigvuldiging van de vijf broden en de twee vissen.
De volgende dag bezochten we niet alleen een aantal plaatsen rond het Meer van Galilea, maar ook de Golanhoogvlakte. Het was niet alleen qua natuur prachtig, maar ook nuttig voor het inzicht in het enorme actuele strategische belang van dit gebied ten opzichte van Syrië en Libanon.
Woensdag voerde onze reis via de Jordaanvallei naar het gebied rond de Dode Zee. Daar bezochten we onder meer Massada en Engedi. In welk ander land maak je het mee dat je gids telkens weer voordat je ergens heengaat een gedeelte uit de Bijbel leest, dat zich het gebied waar je dan bent, heeft afgespeeld? Na een korte stop om vast te stellen dat de Dode Zee echt heel zout is, gingen we via Qumran naar Jeruzalem, waar we de rest van deze week zouden verblijven. Een onvergetelijke ervaring.
Donderdagmorgen gingen we allereerst naar de Olijfberg en de Hof van Gethsemane. We keken uit over de Tempelberg, de Oude Stad en het Kidrondal. We bezochten daarna de Westelijke muur, waar op een kleurrijke wijze de Bar Mitswa van 13-jarige jongetjes werd gevierd. In het Davidsoncentrum leerden we hoe de Tempel er in Koning Herodus’ tijd uit moet hebben gezien en hebben we diverse opgravingen gezien. We eindigen de dag in de graftuinen, waar een lege grafkelder te vinden is met de woorden: “He is not here, for He is risen.”
Op deze dag hadden we ook nog een tweetal ontmoetingen met een politiek karakter.
“s Middags gebruikten we in het King David hotel de lunch met Michael Eligal van het
Israelische ministerie van Buitenlandse Zaken, die ons bijpraatte over de actuele kwesties die de gemoederen intens bezighouden. Natuurlijk ging het daarbij over de haken en ogen rond Palestijns-Israelische conflict. Maar prominent kwam ook de (nucleaire) dreiging vanuit Iran aan de orde, dat er geen geheim van maakt Israël van de landkaart te willen vegen. Hier ligt ook een bijzondere verantwoordelijkheid voor de internationale gemeenschap om de zaken niet op zijn beloop te laten!
Een gezond kritisch geluid hoorden we ’s avonds thuis bij de voormalige chef van de Israelische Defensiestaf, Moshe Ya’alon. Hij waarschuwde dat er wel met veel geld en politieke pressie gewerkt kan worden aan een politiek akkoord met de Palestijnen, maar dat er niets van terecht komt als er niet van onderaf verbeteringen optreden in het Palestijnse gebied. Economische en politieke hervormingen zijn broodnodig, eveneens een aanpassing van het schoolsysteem en de schoolboeken waar steeds weer de haat tegenover Israël erin wordt gepompt. Ya’alon beklemtoonde, mijns inziens terecht, dat de Islamitische jihadistische krachten niet moeten worden onderschat. Velen weten zich helaas nog steeds geïnspireerd door de Islamitische revolutie in Iran, en zijn niet vatbaar voor compromissen. Erger nog: territoriale tegemoetkomingen zouden voor dergelijke mensen juist wel eens een aanmoediging kunnen zijn voor voortzetting van de strijd tegen Israël Een belangwekkende analyse!
Vrijdag was ons doel de moderne stad van Jeruzalem. Natuurlijk bezochten we Yad Vashem, met een indrukwekkend museum en bijzondere gedenktekens, onder meer van de moord op meer dan 1,5 miljoen kinderen. Zeer, zeer aangrijpend. Heel goed dat dit museum er is, om de herinnering aan de afgrijselijke gebeurtenissen uit de nazi-tijd levend te houden.
We bekeken aansluitend de bronzen menorah bij het Israelische parlementsgebouw, de Knesset. Tot slot maakten we een rit door Mea Sharim, de ultra orthodoxe Joodse wijk om te zien hoe de mensen zich aan het voorbereiden waren op de sabbath. ‘s Avonds gingen we de sabbath verwelkomen in de synagoge van onze gids.
Boordevol indrukken vlogen we in de vroege zaterdagmorgen weer terug naar Nederland.
Een reis die ons nog heel lang zal bijblijven, zit er weer op. Al heel wat landen heb ik in de loop van de tijd mogen bezoeken, maar er is geen land waar op zo’n bijzondere manier wereldgeschiedenis en kerkgeschiedenis bij elkaar komt. Zowel persoonlijk als politiek was dit een unieke reis!