Na de regeringsverklaring - Main contents
De eerste confrontatie van de Tweede Kamer met het nieuwe kabinet is achter de rug: het debat over de regeringsverklaring. De Kameragenda is tot aan de Kerst nu flink gevuld met de bespreking van de afzonderlijke begrotingen met de nieuwe bewindslieden.
Minister-president Rutte kreeg na het debat over de regeringsverklaring van vriend en vijand lof toegezwaaid voor de enthousiaste, heldere en hoffelijke wijze waarop hij het kabinetsbeleid verdedigde. Dat was verdiend. Dat neemt niet weg dat er in de Kamer heel verschillend geoordeeld werd over de inhoud.
Als SGP-fractie hebben wij ons positief-kritisch opgesteld. Wij blijven kritisch over bijvoorbeeld het gezinsbeleid van het nieuwe kabinet: te veel staat het individu centraal, te weinig oog is er voor de financiële positie van in het bijzonder eenverdienergezinnen.
Positief zijn wij erover dat het beleid op gevoelige thema’s niet in een ‘paarse stroomversnelling’ uitmondde. In het debat is duidelijk geworden dat het kabinet-Rutte de eerder ingezette lijn van aandacht voor alternatieven voor abortus en euthanasie wil voortzetten. Een winstpunt op het terrein van de zondagsrust is dat tijdens het debat bleek dat het nieuwe kabinet verder wil gaan met het wetsvoorstel om het misbruik van de toerismebepaling in de Winkeltijdenwet aan te pakken.
Natuurlijk blijft op al deze terreinen nog steeds een grote kloof met hetgeen wij zelf in ons verkiezingsprogramma als christelijke waarden voorstaan. Dat willen wij helder naar voren blijven brengen. Maar het Kamerdebat liet niettemin nog weer eens treffend zien, dat een paars-plus kabinet op onderwerpen als de zondagsopenstelling van winkels, de medische ethiek en de vrijheid van onderwijs een enorme achteruitgang zou hebben betekend. Niet voort niets lieten politici als Pechtold en Halsema in het debat juist ook op deze thema’s nu kritisch van zich horen.
Premier Rutte herhaalde in het debat dat het kabinet niet wil tornen aan de onderwijsvrijheid. De tijd zal moeten leren wat die stellingname precies waard is. Het CDA heeft in de formatie helaas niet bedongen dat de lopende iniatiefwetsvoorstellen die schuren met de grondwettelijk vastgelegde vrijheid van onderwijs niet gesteund zullen worden. Het is daarmee dus nog onduidelijk hoe het afloopt met de voorstellen die scholen aan banden willen leggen bij het toelatingsbeleid van leerlingen (‘acceptatieplicht’) en de benoeming van leerkrachten (schrappen ‘enkele-feitconstuctie’ in de Algemene wet gelijke behandeling). Dit laatste initiatief-voorstel is door de VVD zelfs mee-ondertekend. De voortekenen zijn wat dat betreft niet gunstig. Wij zullen ons er met overtuiging voor blijven inzetten dat deze uithollingen van de onderwijsvrijheid worden tegengegaan. Het gaat wel ergens over!
Als SGP hebben wij door de jaren heen steeds gehecht aan een zelfstandige en onafhankelijke koers. Met recht en reden. Dat wij niet aarzelen onze eigen lijnen te trekken, bleek onlangs nog weer bij het debat over gedwongen uitzettingen van uitgeprocedeerde asielzoekers naar Irak. Wij vonden een pas op de plaats nodig. Er was net een vreselijk bloedbad in een Irakese kerk geweest. Er lagen rapporten over een snel verslechterende veiligheidssituatie. Anders dan de krappe meerderheid van VVD, CDA en PVV stemden wij daarom voor de oppositiemotie om deze uitzettingen op te schorten.
Die inhoudelijke onafhankelijkheid geldt ook voor gevoelige kwesties als de houding tegenover de islam.
Groen Links kwam aan het slot van het debat over de regeringsverklaring met een motie waarin de regering werd verzocht ‘ in woord en daad uit te dragen dat het tegengaan van islamisering geen doelstelling van beleid is’. Die ‘anti-anti-islamiseringsmotie’ hebben wij niet gesteund. Net zo min als wij in het verleden steun hebben gegeven aan rauwe anti-islamiseringsmoties van de PVV zoals die over een ‘ kopvoddentax’.
Je hoort meer dan eens de waarschuwing dat in seculiere tijden een onbesuisd anti-islamoptreden à la de PVV juist ook de vrijheden voor christenen in gevaar kan brengen. Dat is zeker een serieus punt en een extra argument voor een eigen, behoedzame koers.
Maar te weinig oog is ervoor dat aan de andere kant juist partijen als D66 en Groen Links die vooroplopen in het ruimte bepleiten voor de islam, ook vooroplopen in het inperken van de vrijheden voor christelijk onderwijs.
Een reden te meer om ons in geen van beide kampen te scharen. Met overtuiging staan we voor een eigen, evenwichtige koers. Een benadering, die recht doet aan christelijke waarden en klassieke vrijheden. Een opstelling die oog heeft voor de vrijheden van alle burgers, zonder in een kleurloos en onhistorisch gelijkheidsrelativisme te vervallen. Geen ‘kopvoddentax’, maar ook geen islamitische eedsformules dus.