Kritische achterban zegen voor iedere partij - Main contents

Foto Flickr / PvdA

Een gevoel van opwinding maakte zich van me meester toen ik dinsdagavond de Jaarbeurs binnenliep. Ik was op weg naar de bijeenkomst met de leden, de eerste van een reeks op weg naar het formatiecongres. Eindelijk weer debat! Na al die weken van in mijn geval tandenknarsende radiostilte.

Het zijn niet de makkelijkste bijeenkomsten. Natuurlijk is iedereen trots op het onderhandelingsresultaat dat Diederik en Jeroen uit het vuur gesleept hebben. Een kinderpardon. De bankensector aan banden gelegd. De hypotheekrenteaftrek eerlijker vormgeven. En een eerlijke verdeling van de lasten waarbij lagere inkomens er in koopkracht wat op vooruit gaan en hogere inkomens de grootste bijdrage leveren. Wie is daar niet blij mee in de partij? Maar het zit nu eenmaal in onze vezels dat we vervolgens wel even goed de kleine lettertjes te lezen.

De pijn van het akkoord werd in de Jaarbeurs vakkundig blootgelegd en van alle kanten belicht. Je krijgt minder lang WW. Een pijnlijke bezuiniging op Ontwikkelingssamenwerking. Strafbaar stellen van illegaliteit. Is het dat allemaal wel waard?

Een kritische, betrokken achterban is een zegen voor iedere politieke partij. Want dankzij zulke bijeenkomsten, op een druilerige dinsdagavond in de Jaarbeurs, worden de politici van onze partij keer op keer gedwongen hun standpunten opnieuw aan te scherpen. Argumenten te wegen en op waarde te schatten. En telkens weer te checken of het morele kompas nog wel goed ingesteld is. Een debatpartij leidt tot doorleefde standpunten. En daarom houden we het niet bij één debatje voor de media. Drie regionale bijeenkomsten, en daarnaast talloze afdelingsbijeenkomsten die bezocht werden door onze vers gekozen Kamerleden.

Voor onze politici en leden was het misschien best even slikken: na een leiderschapsstrijd, een verkiezingscampagne en een intensieve formatieperiode wéér een reeks debatten en bijeenkomsten. Maar het moet. Het debat is het wezen van de PvdA. Het maakt ons sterk. En daarom blijven we in gesprek. Ook na de Bordesscène zullen we over onze politiek blijven discussiëren, juist nu we gaan regeren, want water dat stil staat gaat stinken.