Weeklog Dennis de Jong: de arrogantie van eurocraten - Main contents
Neelie Kroes had niet lang nodig om te reageren op het akkoord dat de regeringsleiders afgelopen vrijdag bereikten over de meerjarenbegroting van de Europese Unie. Ze vond dit zo’n belangrijk thema dat je het eigenlijk niet aan politici zou mogen overlaten. Ongeacht haar inhoudelijke kritiek is dit een opmerking die de eurocraten kenmerkt: arrogantie en een afschuw van gewone mensen in Europa, voor zover die tenminste niet de Europese hymne zingen. Het is dezelfde houding als die van mijn mede-Europarlementariërs, toen die deze week mijn voorstellen verwierpen om een einde te maken aan de praktijk dat je vergoedingen krijgt waarover je je niet hoeft te verantwoorden. Brussel blijft een cocon: ongevoelig voor wat er buiten gebeurt en vooral bezig met en voor zichzelf. Het is hoog tijd dat de bezem wordt gehaald door deze eurocratie.
De regeringsleiders hebben niet doorgepakt, zoals we als SP graag gezien zouden hebben: minder rondpompen van geld en de fondsen alleen gebruiken voor hulp aan echt arme lidstaten en voor innovatie. Tot zover begrijp ik de inhoudelijke kritiek van Kroes wel. Het gaat alleen niet aan dat een niet democratisch verkozen Eurocommissaris regeringsleiders wegzet als amateurs. Die regeringsleiders kunnen naar huis worden gestuurd, als de nationale parlementen het niet met hun besluiten eens zijn. Individuele Eurocommissarissen kunnen nog steeds niet door het Europees Parlement worden afgezet. Het zou de Commissarissen dan ook sieren, als ze eens een toontje lager gingen zingen.
Hetzelfde geldt voor mijn collega Europarlementariërs, zolang er nog volksvertegenwoordigers (!) zijn die weigeren zich te onderwerpen aan een 100% financiële controle of bijvoorbeeld eisen dat ze aanspraak moeten kunnen blijven maken op een chauffeursdienst. Zij plaatsen zich buiten de werkelijkheid, waarbij in Europa de armoede hand over hand toeneemt.
Tenslotte moeten we de Europese ambtenaren niet vergeten. Zij stonden deze week alweer met protestbordjes in Straatsburg en hun collega’s in Brussel staakten, omdat zij vreesden te moeten inleveren. Gelukkig trokken de regeringsleiders zich niets aan van hun protesten: het loon voor EU-ambtenaren wordt voor twee jaar bevroren. Als je bedenkt dat duizenden Europese ambtenaren meer verdienen dan onze minister-president, is dit nog maar een kleine eerste stap. Eerder heb ik al eens voorgesteld de salarissen te halveren. Als de EU-ambtenaren dit niet bevalt, mogen ze van mij hun biezen pakken. Dan kunnen we volstaan met uitgezonden nationale ambtenaren: dat is niet alleen een stuk goedkoper, maar het voorkomt ook dat mensen blijven vastzitten in de Brusselse cocon en zich van de rest van Europa vervreemden.
De bezem door de eurocratie. Het wordt hoog tijd. Wat mij betreft, kijken we heel kritisch naar hoe de Europese Commissie is verworden tot een eurocratisch en arrogant bolwerk en halen we de bezem door het hele instituut. En wat de Europarlementariërs betreft: laten we van de komende Europese verkiezingen maar eens een test maken. Ik zou ervoor zijn iedere kandidaat-Europarlementariër de vraag voor te leggen of hij of zij vasthoudt aan de vergoedingen of bereid is, net als iedereen, flink in te leveren. Als je wilt dat Europa verandert, moeten we voluit de aanval inzetten op de privileges van alle eurocraten.