Regeerakkoord 1989

Het regeerakkoord van 1989 omvat de afspraken gemaakt tussen regeringspartijen CDA¹ en PvdA² en vormde de basis voor kabinet-Lubbers III³. Dit regeerakkoord telde 61 pagina's. In het akkoord zet het kabinet een beleid uit van investeringen in milieu, gezondheidszorg, kinderopvang en voor verhoging van uitkeringen en ambtenarensalarissen. Speerpunt is de zogenaamde sociale vernieuwing.

Dit waren een aantal van de belangrijkste beleidsafspraken uit het regeerakkoord:

• - 

  Het starten van een hervorming van de Btw-tarieven.
• - 

  Een 'activerend' arbeidsbeleid bevorderen, waarbij er vooral meer mensen een baan moeten krijgen.
• - 

  Het introduceren van een structurele verhoging van de kinderbijslag.
• - 

  Meer aandacht voor de aanpak van werkloosheid onder jongeren, o.a. door schoolverlaters te voorkomen of te helpen.
• - 

  Inzetten op technologische innovatie als aanjager van economische groei via investeringen in onderzoek en innovatie.

• - 

  Introductie van een wet aangaande orgaantransplantatie.
• - 

  Het instellen van een verbod op het experimenten met embryo's.
• - 

  Legale immigratie accepteren, inclusief het bestaand gezinsherenigingbeleid.
• - 

  Herziening van de Vreemdelingenwetgeving om op deze manier integratie te bevorderen.

• - 

  Een reorganisatie van de politie waarbij rijks- en gemeentepolitie samen opgaan in een enkele Nederlandse politie met regionale korpsen.
• - 

  Werken aan het voorbereiden van de uitvoering van het Schengenverdrag.
• - 

  De veranderende ontwikkelingen in Oost-Europa eensgezind via de NAVO beantwoorden.
• - 

  Steun geven op politiek en economisch gebied aan Oost-Europese landen via de Organisatie Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO).
• - 

  Kernwapens op Nederlands gebied niet uitsluiten.

• - 

  Inzetten op een forse herinrichting van het milieubeleid op het halen van ecologische doelstellingen in de mijnbouw, landbouw, industrie en visserij.
• - 

  Een vergroting van het aantal opties in het openbaar vervoer om milieuschade tegen te gaan.

• - 

  Meer decentralisatie van taken en bevoegdheden naar en zelfstandigheid van provincies en gemeenten.
• - 

  Sociale partners meer betrekken bij het maken en uitvoeren van beleid.
• - 

  Onderzoek doen naar de mogelijkheid van een correctief wetgevendreferendum, geven van kiesrecht aan vreemdelingen, en het herzien van de kieswijze van de provinciale staten en het benoemen van burgemeesters en Commissarissen van de Koningin.

Meer over

• 1. 

  Het Christen-Democratisch Appèl (CDA) is een christelijk geïnspireerde partij in het centrum van het politieke spectrum. Henri Bontenbal is momenteel politiek leider van het CDA. De partij werd opgericht op 11 oktober 1980 als fusie van Anti-Revolutionaire Partij (ARP), Christelijk-Historische Unie (CHU) en Katholieke Volkspartij (KVP).
   
• 2. 

  De Partij van de Arbeid (PvdA) is een progressieve, sociaaldemocratische partij. De partij werd opgericht in 1946 als een voortzetting van de vooroorlogse Sociaal-Democratische Arbeiders Partij (SDAP), de Vrijzinnig-Democratische Bond (VDB) en de Christelijk-Democratische Unie (CDU). De PvdA trok samen met GroenLinks op en deed met een gezamenlijke lijst mee aan de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2023. Frans Timmermans leidt de gezamenlijke fractie in de Tweede Kamer.
   
• 3. 

  In het derde kabinet-Lubbers werkte het CDA samen met de PvdA. De VVD, coalitiepartner van het CDA in het voorgaande kabinet-Lubbers II, belandde na de verkiezingen van 1989 in de oppositie. CDA-leider Ruud Lubbers werd voor de derde keer premier.
   
• 4. 

  De verkiezingsuitslag en de verslechterde sfeer tussen CDA en VVD leidden tot hernieuwde samenwerking tussen CDA en PvdA. De belangrijkste vraag die bij deze formatie speelde, was of ook D66 ging meeregeren. Verzet van het CDA zou deelname van de Democraten echter verhinderen. De formatie verliep verder vrij voorspoedig en mondde uit in het kabinet-Lubbers III. Al voor de verkiezingen hadden prominenten uit CDA en PvdA gesproken over 'hernieuwde' regeringssamenwerking.
   
• 5. 

  Regeringsprogramma's en regeerakkoorden hebben gemeen dat schriftelijk het voorgenomen beleid van een toekomstig kabinet wordt vastgelegd. Een regeringsprogramma kan ter goedkeuring voorgelegd worden aan de coalitiefracties, maar dit is niet strikt noodzakelijk.