Weeklog Dennis de Jong: Europees sociaal en fiscaal beleid te belangrijk om over te laten aan eurofielen - Main contents
Deze week kwam het kabinet met zijn visie over een Europees sociaal beleid. Diezelfde week vergaderden de Europese regeringsleiders over een effectiever beleid tegen belastingontwijking en -ontduiking. Twee belangrijke, maar gevoelige beleidsterreinen. Groen Links was er echter als de kippen bij om te pleiten voor afschaffing van het vetorecht. Kennelijk hebben zij veel vertrouwen in de meest rechtse Commissie ooit. Als SP’ers weten we beter: intensievere samenwerking tussen lidstaten is hoognodig om fiscale en sociale dumping tegen te gaan. We moeten daarbij echter wel zelf aan de knoppen blijven zitten. We zitten dan ook niet te wachten op discussies over overheveling van bevoegdheden. Wel willen we daadkracht zien en dat kan ook heel goed met behoud van vetorecht, desnoods via kopgroepen die binnen de Europese Unie expliciet zijn toegestaan.
Als de SP op één onderdeel afwijkt van de meeste andere politieke partijen, dan is het wel dat wij een bloedhekel hebben aan procedurele discussies. Soms ontkom je er niet aan, maar het liefst spreken wij toch over concrete maatregelen en acties. Daarom vond ik het ook zo jammer dat door de opstelling van Groen Links het debat deze week een stuk minder ging over de inhoudelijke maatregelen die nodig zijn tegen belastingontwijking, en veeleer een welles-nietes discussie werd over het vetorecht.
Er zijn zeker maatregelen nodig op sociaal en fiscaal terrein. Zonder afspraken over een gemeenschappelijke grondslag en een minimumtarief voor de winstbelasting voor grote bedrijven krijgen we een ‘race to the bottom’ met lidstaten die steeds lagere tarieven gaan hanteren om maar bedrijven aan te trekken. Zonder afspraken over een minimumloon gaan lidstaten concurreren via stelselmatige loonsverlagingen. Dergelijke fiscale en sociale dumping zit ingebakken in de interne markt en we hebben dan ook ‘flankerend’ beleid nodig. Dus inderdaad afspraken over winstbelasting en minimumloon, dat laatste altijd gerelateerd aan de nationale koopkracht.
Lidstaten zijn heel goed in staat om zelf dergelijke afspraken te maken. Op fiscaal gebied is iedereen in Europa er langzamerhand wel van overtuigd dat het niet langer kan dat de fiscus jaarlijks €800 miljard misloopt via belastingontwijking. Op sociaal gebied komt de weerstand van gewone mensen die het niet langer accepteren dat ze zelfs bij een voltijdbaan niet kunnen rondkomen, maar ook ondernemers klagen erover dat zij door het ontbreken van een minimumloon in Duitsland onvoldoende kunnen concurreren. Laten we vertrouwen hebben in dergelijke krachten. Een aantal lidstaten heeft al een brandbrief geschreven tegen fiscale dumping. Iets soortgelijks is te verwachten tegen sociale dumping.
In het Europees Parlement kunnen we morgen al beginnen met het ontwerpen van concrete voorstellen voor dergelijke samenwerking. Het is dan vervolgens aan de lidstaten om te besluiten of ze die overnemen, maar de stem van het EP kan helpen de druk vanuit de samenleving te verwoorden. Liever op zo’n manier werken aan een Europees sociaal en fiscaal beleid, dan te verzanden in een eindeloze discussie over procedures en bevoegdheden. Laat Groen Links maar lekker studeren, als SP steken we liever de handen uit de mouwen.