Vier redenen waarom het telecomplan van Kroes gevaarlijk is voor ons internet - Main contents
ANALYSE - De voorstellen van eurocommissaris Neelie Kroes voor een interne telecommarkt maken een einde aan de netneutraliteit, ook al beweert Kroes nog zo vaak van niet. De voorstellen kunnen leiden tot een einde aan investeringen in sneller internet ten gunste van de ontwikkeling van 'speciale diensten', die lucratiever zijn voor telecomproviders. Mijn grootste problemen met de voorstellen op een rijtje.
1. Geen netneutraliteit voor speciale diensten
Je hebt internet, en je hebt internet. Volgens de Europese Commissie zijn er diensten die een speciale behandeling verdienen. Voor het internet als geheel moet de netneutraliteit worden gewaarborgd, maar voor die 'speciale diensten' moet doorgifte gecontroleerd gebeuren. Als consument heb je de vrijheid om daarover afspraken te maken met je provider en je provider mag daarover afspraken maken met leveranciers van content. Dat staat allemaal in artikel 23 van het voorstel.
Dit is het einde van de netneutraliteit. Want je bandbreedte is daarmee volkomen afhankelijk van het beslag dat de speciale diensten daarop leggen. De verschillende nationale autoriteiten (OPTA in Nederland) moeten er dan op toezien dat die speciale diensten geen al te groot beslag leggen op de totale bandbreedte, maar dat zou niet nodig moeten zijn, want speciale diensten hebben niets te zoeken op het internet.
Speciale diensten zijn ook slecht gedefinieerd (in artikel 2.15), namelijk als diensten die met voorkeursbehandeling worden doorgegeven. Dat is een cirkelredenering. Er zijn geen specifieke inhoudelijke criteria opgenomen, afgezien van de nog vagere en ongedefinieerde term 'speciale inhoud'. Aangenomen kan worden dat vooral wordt gedacht aan IP-TV, oftewel televisie via internet. In Nederland is nu echter de afspraak dat je voor je televisie-aansluiting aparte afspraken moet maken die los staan van je internetabonnement. Zo hoort dat. Daarmee gaat je televisie-aanbod niet ten koste van je internettoegang. Zo voorkom je dat sommige diensten gelijker zijn dan andere.
2. Veel verantwoordelijkheid bij de nationale telecomautoriteiten
Kroes wringt zich - in artikel 24 - in bochten om de negatieve effecten van het gebrek aan netneutraliteit te compenseren. Dat valt te waarderen. Het is duidelijk niet haar bedoeling dat de winstgerichtheid van de betrokken bedrijven de culturele diversiteit en innovativiteit schaadt. Daarom tuigt zij de toezichthouders op met de nieuwe taak om toezicht te houden op de culturele waarde van internet en het mandaat om in te grijpen als die schade oploopt.
Hier toont zich de onzinnigheid van de voorstellen van Kroes. Als het zo ingewikkeld is, dat je er een hele nieuwe bureaucratie voor moet optuigen, waarom begin je er dan aan? Het probleem bestaat immers nu niet. Alle informatie wordt nu nog gelijk behandeld - een toenemend aantal uitzonderingen daargelaten. Als we dat principe vasthouden, hoeven we niet na te gaan denken over hoe je dat eigenlijk moet meten, culturele diversiteit en innovativiteit.
3. Privacyschending ligt op de loer
Deep Packet Inspection (DPI) is een techniek waarbij je provider onderzoekt wat je doet op internet, om zo te kunnen bepalen hoe omgegaan moet worden met je data. Hoewel het Europees Parlement zich al eerder keerde tegen het filteren van internet, staan in artikel 23 criteria waaronder providers worden verplicht toegang tot informatie te blokkeren. Dat kan vaak alleen door middel van DPI.
Die criteria laten bovendien ruimte voor het op eigen initiatief toepassen van DPI door de provider als zij vinden dat de integriteit en veiligheid van hun netwerk in het geding is. Dat is een ruime definitie, die kan leiden tot misbruik.
Vertrouwelijkheid van communicatie is een fundamenteel recht. Dat is ook bevestigd in de e-Privacyrichtlijn. Daarmee is het gebruik van DPI waarschijnlijk al onwettig voor commerciële doeleinden. Maar gezien het uiterst privacyschendende karakter van DPI zou ik het gebruik van dat soort technieken graag expliciet willen uitsluiten in de verordening.
4. Filtering en blokkeren zijn niet effectief of proportioneel
Ook vind ik - en het Europees Parlement was het daar vorig jaar nog mee eens - dat filtering van illegale content niet een goede manier is om misstanden op internet tegen te gaan. Kroes stelt voor (artikel 23.5) dat providers op eigen initiatief toegang tot gegevens mogen blokkeren om zwaarwegende criminele handelingen te voorkomen. Daarmee duwt ze de provider in de rol van politieagent. Wie bepaalt wat wel en wat niet gezien mag worden? De rechterlijke toets vervalt in de voorstellen van Kroes. De effectiviteit van dergelijke blokkades is bovendien zeer beperkt. Er zijn talloze manieren beschikbaar om ze te omzeilen. Het is veel beter om de illegale informatie van het internet te verwijderen, door de provider van de aanbieder aan te spreken.
Meer informatie
Op de website van de Europese Commissie zijn de voorstellen als PDF te downloaden.