Weeklog Dennis de Jong: het (onbruikbare) manifest van Cohn-Bendit - Main contents
De leider van de Groenen in het Europese Parlement, Cohn-Bendit, heeft samen met anderen een manifest uitgebracht en roept alle jongeren in Europa op dit te ondertekenen. Dat klinkt goed van een oud-activist, maar het is een document vol holle frasen en zonder sociale voorstellen. De Europese lidstaten hebben er volgens hem een potje van gemaakt, en alleen Europa kan de jongeren vooruithelpen. Dat is de wereld op zijn kop: juist Brussel met zijn bezuinigingsfetisjisme verergert de crisis. Daar gaat Cohn-Bendit volstrekt aan voorbij. Van mij mag het manifest dan ook de prullenbak in.
Cohn-Bendit wil met zijn manifest een einde maken aan de topdown cultuur in Europa. Dat is mooi, want tot nu toe is Europa vooral een project van de ‘happy few’: intellectuelen en eerst en vooral de grote bedrijven hebben Europa tot hun speeltje gemaakt. Vervolgens wil Cohn-Bendit dat er een vrijwilligerscorps ontstaat, nota bene met steun van diezelfde grote bedrijven, dat zorgt dat de Europese burgers dichterbij elkaar komen. Hoe stelt hij zich dat voor? Afgezien van wat verwijzingen naar culturele uitwisselingen bevat het manifest niets concreets. Veel reacties op de website manifest-europa.eu wijzen ook op een beginnersfout: als je een basisbeweging wilt starten, moet je dat bij uitstek niet topdown doen. Die moet vanuit de mensen zelf komen, anders is het ook geen basisbeweging. En de gemiddelde inwoner in Europa heeft helemaal geen boodschap aan Brussel met z’n grote ideeën: die wil dichtbij huis oplossingen voor de toenemende sociale en economische problemen. En zeker geen Brusselse dictaten die de situatie alleen maar verergeren.
Het manifest van Cohn-Bendit laat zien dat de Groenen in Europa radeloos beginnen te worden. Hun campagne om van Europa te gaan houden slaat niet aan. Integendeel, steeds meer mensen zijn woest op Brussel, omdat daar eerst de regels van bankentoezicht werden afgebroken, vervolgens te weinig maatregelen worden genomen om de speculanten nu eens echt aan te pakken en ondertussen de rekening van de crisis via afgedwongen bezuinigingen en neerwaartse druk op de lonen wordt gelegd bij diegenen die de crisis helemaal niet hebben veroorzaakt.
We hebben wel degelijk behoefte aan een manifest en een beweging in Europa: een protestbeweging die een einde maakt aan de dictaten van speculanten en multinationals, die gehakt maakt van de bonuscultuur, en die zorgt dat de menselijke maat in Europa terugkomt. Dat zal even slikken zijn voor Brussel, want het betekent niet alleen een ander, socialer en eerlijker Europa, maar ook een einde aan de goudgerande functies en de eveneens gouden draden die lopen tussen Brussel en de grote bedrijven. Een Europa dat van ons is en dat ons leven niet slechter, maar juist beter maakt, daar teken ik voor. Voor het manifest van Cohn-Bendit geef ik echter geen stuiver.