De (on)macht van het Europees Parlement - Main contents
Het zijn uiterst onzekere tijden voor Europa. Speculanten vallen het ene na het andere euroland aan: nadat ze hun pijlen eerst hadden gericht op Griekenland, Ierland en Portugal, zijn nu ook Italië, Spanje, Frankrijk en België onder druk komen te staan. Terwijl de Tweede Kamer volgende week terugkomt van reces voor een spoeddebat over de eurocrisis, was en is het Europees Parlement met vakantie. Nu heeft het EP over de euro ook bitter weinig te zeggen. Bovendien is er in het EP altijd een meerderheid die kiest voor nog meer overdracht van bevoegdheden aan Brussel. Misschien is het dan ook niet zo erg dat Europarlementariërs volgende week nog vakantie vieren, maar het voelt toch vreemd aan, wanneer regeringsleiders elkaar voortdurend bellen over mogelijk historische beslissingen over ‘het redden van de euro’ en de gebouwen van het EP leeg zijn.
Als eurofractie gaan we volgende week wél in Brussel aan de slag. Er ligt op allerlei terreinen meer dan genoeg werk. Zelf ben ik de afgelopen week ook al volop actief geweest, zij het niet vanuit Brussel. Ik heb de ontwikkelingen rondom de eurocrisis op de voet gevolgd en daar werd ik allerminst vrolijk van, laat staan dat ik nog in vakantiestemming kon zijn.
Doordat de Europese Centrale Bank is begonnen met het opkopen van Italiaanse en Spaanse staatsleningen om de zoveelste eurocrisis te bestrijden, worden we verder het moeras ingetrokken. Eerder waren alle commentatoren het eens over het feit dat de andere eurolanden Italië en Spanje niet zouden kunnen redden, als deze grote economieën in de problemen zouden komen. Nu gaan we dat, voorlopig alleen via de ECB, alsnog proberen.
De volgende stap kan een verhoging van het noodfonds zijn, waardoor Nederland nog meer garanties moet gaan afgeven voor slecht draaiende economieën in Zuid-Europa, en wie weet, gaan de regeringsleiders uiteindelijk ook akkoord met het afgeven van Europese obligaties.
Dit zijn hele belangrijke stappen. Ook al zijn de bevoegdheden van het Europees Parlement beperkt, je kunt je toch afvragen of ook in Brussel geen spoeddebat zou moeten plaatsvinden. Voor de SP is de meerwaarde daarvan beperkt, met name omdat het EP al eerder rapporten heeft aangenomen waarin gepleit wordt voor verdergaande federalisering van het financieel-economisch beleid. Ik zal dan ook niet zelf het initiatief nemen voor het aanvragen van een spoeddebat. Maar het blijft raar om volgende week door lege gangen te lopen in zulke dramatische tijden.