Weeklog Dennis de Jong: Commissie zet deur te ver open voor seizoenswerkers en werknemers van multinationals - Main contents
Deze week ga ik mijn voorstellen indienen om enkele ontwerpwetten van de Europese Commissie flink aan te passen. Het gaat om de openstelling van onze arbeidsmarkt voor personeel van multinationals en om de toelating van seizoenswerkers. In beide gevallen zet de Commissie de deur te ver open en is het mogelijk dat mensen van buiten de Europese Unie werk gaan doen dat ook door mensen van binnen de EU gedaan kan worden. Zolang er nog steeds sprake is van flinke werkloosheid en deze in een aantal lidstaten zelfs weer toeneemt, moeten we heel voorzichtig zijn met de toelating van deze zogeheten ‘derdelanders’.
Het is best logisch om het voor multinationals mogelijk te maken hun managers in te vliegen. Zo werken multinationals nu eenmaal. De Europese Commissie heeft nu echter een wetsvoorstel ingediend dat veel verder gaat dan dat. Naast managers zouden ook specialisten en zelfs stagiairs van buiten Europa toegelaten moeten kunnen worden, zonder dat getoetst wordt of er mensen zijn binnen de EU die hetzelfde werk kunnen doen. Bovendien definieert de Commissie ‘manager’ en ‘specialist’ ontzettend ruim. In mijn ogen horen de stagiairs helemaal niet thuis in dit voorstel. Die kun je niet vergelijken met werknemers. En als het gaat om managers moet het wel beperkt blijven tot topmanagers. Specialisten moet je ook heel beperkt definiëren, want wie is er nu geen ‘specialist’? Alleen als het gaat om echte professionele krachten met een lange staat van dienst binnen de multinational, ben ik ervoor om toelating te vereenvoudigen. Anders niet.
Ook het voorstel over seizoensarbeid is naar mijn mening veel te ruim geformuleerd. Zo wil de Commissie een soort strippenkaart invoeren, waardoor seizoenswerkers gelijk voor een aantal jaar een vergunning krijgen. Ze mogen dan weliswaar maximaal 6 maanden in een jaar werken, maar dan wel drie jaar achter elkaar, zonder dat er in die volgende jaren opnieuw gekeken wordt of er in de EU geen mensen zijn die dit werk kunnen doen. Ook zijn er voorstellen om de overgang naar ander, meer permanent werk mogelijk te maken. Daar zitten we volgens mij allemaal niet op te wachten.
De meest verraderlijke artikelen uit de beide wetsvoorstellen zijn die waarin alleen algemeen verbindende CAO’s van toepassing worden verklaard. We hebben eerder al gezien dat dit in Europese landen die dit systeem niet kennen, leidt tot een enorme verslechtering van de arbeidsvoorwaarden. Daarom steun ik graag de voorstellen van de Europese vakbonden die uitgaan van toepasselijkheid van álle CAO’s en gebruikelijke arbeidsvoorwaarden.
Het lijkt op het eerste gezicht allemaal taaie kost, maar de Commissie is bezig onze arbeidsmarkt in steeds meer mootjes te hakken met voor elke categorie werknemers weer andere voorwaarden. Als eurofractie zitten we er in Brussel bovenop: geen verslechtering in de arbeidsvoorwaarden en geen oneerlijke concurrentie door werknemers van buiten Europa, dat is ons devies.