Weeklog Dennis de Jong: Crisiscommissie - Main contents
Aan alles komt een eind, ook aan het bestaan van de Crisiscommissie van het Europees Parlement, zeg maar de Europese tegenhanger van de Commissie die Jan de Wit in de Tweede Kamer leidt. De resultaten vallen tegen: het ontwerp eindrapport is niet veel beter geworden dan het tussenrapport. Ik ga deze week nog een hoop wijzigingsvoorstellen indienen, maar ik vrees dat de meerderheid gewoon de lijn gaat volgen dat de kosten van de crisis door gewone mensen betaald moeten worden, terwijl we de speculanten grotendeels ongemoeid laten. Een gemiste kans dus.
Twee jaar heeft de Crisiscommissie mogen vergaderen. Daar waren interessante momenten bij, zoals de bezoeken die we brachten aan de bankiers in Basel, en aan de Europese Centrale Bank. Over het algemeen viel daarbij vooral de gesloten sfeer op van de financiële instellingen: het is inderdaad een ‘old boys network’.
Erger is dat dit netwerk zo ontzettend veel invloed heeft. Alleen doordat de financiële markten het voor Portugal onbetaalbaar maakten om te lenen, heeft de demissionaire Portugese regering nu ook om hulp bij het noodfonds moeten aankloppen. En alleen omdat Duitse en Franse financiële instellingen veel Griekse, Ierse en Portugese staatsobligaties bezitten, worden deze landen met ons belastinggeld overeind geholpen. Steeds gaat het om de belangen van de speculanten, maar meebetalen aan de crisis, ho maar. Het wordt hoog tijd voor een gedeeltelijke schuldsanering van de zwakkere eurolanden: dan gaan de speculanten eindelijk zelf ook eens meebetalen en worden de betrokken regeringen niet gedwongen tot asociale en onverantwoorde bezuinigingen.
Maar de lobby van de financiële instellingen strekt zich niet alleen uit tot regeringsleiders: ook Europarlementariërs worden er dag en nacht aan blootgesteld. Vandaar dat het rapport van de Crisiscommissie ook oproept tot bezuinigingen en niet voorziet in aanbevelingen om de speculanten mee te laten betalen. De financiële markten hebben zo meer invloed op het EP dan de kiezers.
Juist omdat dit volstrekt is scheefgegroeid (er is zelfs een permanent forum waarin de speculanten en geïnteresseerde Europarlementariërs elkaar regelmatig ontmoeten), heb ik samen met een aantal bezorgde Europarlementariërs een nieuwe organisatie helpen oprichten: FinanceWatch. Deze organisatie zal in de toekomst een tegenlobby op gang moeten brengen: het zal alle kletspraat van de speculanten moeten doorprikken en met voorstellen moeten komen om ook in het EP te zorgen voor een democratische besluitvorming, waarin niet de speculanten maar de gewone mensen het voor het zeggen hebben. Misschien dat we in de toekomst dan wel goede rapporten krijgen uit commissies als de Crisiscommissie.