Weeklog Dennis de Jong: de roze imam - Main contents
Gisteren woonde ik in Amsterdam de o.a. door het COC georganiseerde bijeenkomst bij met de uit Zuid-Afrika afkomstige ‘roze imam’ Mushin Hendricks. Het was een indrukwekkende en soms ook ontroerende bijeenkomst. Dwars tegen de door Europa waaiende tijdgeest in van spanningen tussen religies, en tussen seculieren en gelovigen, klonk hier een boodschap van hoop. Net als in Egypte, Tunesië en al die andere landen waar moslims de straat op gaan voor democratie en mensenrechten, blijkt ook in Nederland sprake te zijn van een revolutie, maar dan in relatieve stilte. Vijf jaar geleden zou zo’n bijeenkomst onmogelijk zijn geweest, nu durfden moslim homo’s en lesbo’s openlijk voor hun geaardheid uit te komen. En de imam? Die keek toe en zag dat het goed was.
In het Europees Parlement hebben we ook de afgelopen week, in Straatsburg, weer over talloze voorstellen gedebatteerd en gestemd. Ik nam o.a. deel aan het debat over asiel. Opvallend was daarbij het optreden van mijn PVV-collega Madlener, die de gelegenheid gebruikte om ons te waarschuwen tegen de tsunami van moslims die over Europa uit werd gestort. Als SP hebben we al jaren geleden gewaarschuwd tegen de tendens de problemen die de komst van vreemdelingen naar Nederland met zich meebrengt, onder het tapijt te vegen. Maar tegelijkertijd zorgen we er wel voor dat we niet hele bevolkingsgroepen wegzetten als crimineel. En dat is nu precies wat Madlener vorige week deed.
Zo’n opstelling doet geen recht aan de werkelijke ontwikkelingen. De moslims in Noord-Afrika en het Midden-Oosten vragen niet om invoering van de sharia. Zij willen democratie en een eerlijker verdeling van de welvaart. Misschien moeten we er nog aan wennen, maar deze volksbeweging zet de moslimwereld volstrekt op zijn kop. Vastgeroeste vooroordelen sluiten opeens niet meer aan bij de werkelijkheid.
Iets soortgelijks gebeurt in Nederland. Ik herinner me nog goed dat het bij de oprichting van de eerste allochtone homo-organisatie heel moeilijk was om moslims te vinden die zich homo of lesbo noemden. Nog maar een paar jaar later zijn ze er wel. En wat me misschien nog wel het meeste trof, was de toezegging van de unie van Marokkaanse moskeeën in Nederland dat de roze imam ook daar van harte welkom is, als hij er wil spreken. En ook dat het gaat om respect voor elkaar, ook als je elkaars levenswijze misschien afkeurt. Dat is in de ogen van de aanwezige moskee-vertegenwoordigers iets tussen de mens zelf en Allah.
De ontwikkelingen in de Nederlandse moslimgemeenschappen gaan dus ongelofelijk snel. Eén ding werd echter ook heel duidelijk: niet-moslims mogen natuurlijk betrokken zijn, en hulp of ondersteuning geven, maar we moeten niet denken dat we dit soort processen van buitenaf kunnen opleggen. Dat werkt contraproductief. Net als de demonstranten in Kaïro, zijn progressieve krachten binnen de moslimgemeenschap ook in Nederland actief. Als we voorkomen dat we hen wegzetten als minderwaardige of bedreigende groep, kunnen culturele en sociale tegenstellingen wel degelijk worden aangepakt en verminderd. Met dank aan de roze imam.
Reageren kan: eurofractie@sp.nl