Weeklog Dennis de Jong: 'Geen Straatsburg zonder aanleiding' - Main contents
Het Europees Parlement in Straatsburg || foto: wikipedia/ advance
De SP heeft vanaf het begin deelgenomen aan een overleg met alle Nederlandse Europarlementariërs, het zogeheten Oranjeberaad. Alle partijen hebben natuurlijk hun eigen politieke opvattingen, maar daarnaast zijn we ook allemaal Nederlanders en sommige nationale belangen kun je volgens mij best met elkaar verdedigen.
Tijdens het eerste Oranjeberaad, in november, stelde ik voor dat we als Nederlandse Europarlementariërs serieuze voorstellen zouden doen om van het verhuiscircus naar Straatsburg af te komen. Volgens het EU-Verdrag moet het Europees Parlement eenmaal per maand in Straatsburg vergaderen, terwijl in Brussel alle vergadervoorzieningen voorhanden zijn. Een rare bedoening, die bovendien ook nog eens honderden miljoenen per jaar kost. In de verkiezingscampagne hadden de meeste Europarlementariërs hier - terecht - geen goed woord voor over, maar nadat de stemmen waren geteld, bleef het verrassend stil.
En dus stelde ik voor om de NAVO naar Straatsburg te verplaatsen en vanaf dat moment het EP alleen nog maar in Brussel te laten vergaderen. Zo heeft Sarkozy toch een internationale organisatie op zijn grondgebied, blijven de hotels en restaurants in Straatsburg vol, en is iedereen tevreden. Tijdens het Oranjeberaad bleek hiervoor toch niet veel steun: de VVD wilde de NAVO niet naar zo’n “provinciestadje” verbannen, terwijl me dat nu juist zo aardig leek, nu er geen ijzeren gordijn meer is en de oorspronkelijke NAVO-taken (het verdedigen van West-Europa tegen de Sovjet-Unie) zijn komen te vervallen. Bovendien: is Straatsburg nu juist niet een van de symbolen van vrede in Europa? Tussen Frankrijk en Duitsland zijn talloze oorlogen gevoerd om het bezit van deze stad en omliggende streken, dus symbolischer kan het bijna niet. Anderen wezen erop dat de NAVO in Brussel nu juist een nieuw hoofdkwartier aan het bouwen is, en dat je voor NAVO-gebouwen erg veel extra veiligheidseisen hebt. Kortom, echt lekker liep het overleg hierover niet.
Gelukkig was iedereen het er wel over eens dat het agendapunt terug zou moeten komen op de volgende vergadering. Hoewel het Europees Parlement niet zelf kan besluiten over de vergaderplaats, is het voor de Nederlandse regering natuurlijk wel een belangrijk teken als alle Europarlementariërs samen eisen dat er een creatieve oplossing wordt gevonden om Frankrijk tevreden te stellen en toch van het verhuiscircus af te komen. Helaas kon een echt creatieve oplossing nog niet worden gevonden, en ook is er geen brief gestuurd aan het kabinet. Toch was het overleg niet helemaal zinloos: uiteindelijk hebben alle Nederlandse Europarlementariërs hun goedkeuring gegeven aan een brief aan de voorzitter van het Europees Parlement waarin we duidelijk maken dat de decembersessie echt te inhoudsloos was om er een hele week voor uit te trekken, inclusief twee reisdagen naar en van Straatsburg. De agenda voor januari ziet er ook buitengewoon licht uit, en dus hebben we voorgesteld die januarisessie maar te laten schieten.
Het antwoord is nu aan de voorzitter van het parlement. Het zou me niet verbazen, als hij antwoordt dat hij onze zorgen begrijpt (dat doen dit soort mensen altijd), maar dat het EP niet om de verdragsrechtelijke verplichting heen kan om eenmaal per maand in Straatsburg te vergaderen.
Nu bleek vorige week dat het dak in Straatsburg nog steeds niet helemaal in orde is. En er is ook in Straatsburg veel sneeuw gevallen. Met een beetje geluk stort het hele geval door de sneeuw in. Dan krijgen we misschien wél een positief antwoord van de voorzitter en kunnen we in januari gewoon echt aan de slag, zonder overbodige verhuizingen. Wat mij betreft geldt dan ook: ‘let it snow, let it snow, let it snow’.