Vragen aan de Commissie over de mensenrechtensituatie in Rwanda - Main contents
Flickr - Surian Soosay
Twintig jaar na de gruwelijke genocide in Rwanda en met de afronding van het Rwanda-tribunaal ophanden, mag de internationale gemeenschap de ogen niet afkeren van de huidige mensenrechtensituatie in het land. Het regime van President Kagame wordt door velen geroemd om een stabiel en economisch succesvol beleid. Door de beperking van de vrijheid van meningsuiting en vereniging biedt het echter niet de ruimte voor oppositie of enig kritisch geluid. Voor de stabiliteit wordt een hoge prijs betaald op het terrein van fundamentele vrijheden. Mensenrechten worden veelvuldig geschonden en elke activiteit van politieke oppositie en maatschappelijke organisaties wordt onmogelijk gemaakt.
Om aandacht te vragen voor deze situatie heb ik de volgende schriftelijke vraag gesteld aan Federica Mogherini, de EU buitenlandchef:
While the last appeal case is pending before the International Criminal Tribunal for Rwanda (ICTR) with its formal closure foreseen for 2015, the human rights situation in the country remains of utmost concern. President Kagame seems to allow only one view of justice and politics, an issue that has been raised repeatedly by high level officials such as former ICTR prosecutor Del Ponte. Kagame’s regime receives much international praise for rebuilding the country, and for its “stability” whereas the international community remains silent on the alarmingly tight grip on the freedom of expression and association.
-
-What role does the VP/HR foresee for the EU in assisting the country in continuing to deliver justice for the victims of the conflict, post-ICTR? Will this include calling on Rwanda to join the ICC?
-
-Political opponents face threats, attacks and persecution at home and abroad. How will the EU support conditions for a viable opposition framework that is respected by the government?