Vragen aan de Commissie over mensenrechtenschendingen in Azerbeidzjan - Main contents

Photo: Flickr Niyaz Bakili

De afgelopen maanden is de mensenrechtensituatie in Azerbeidzjan drastisch verslechterd, onder meer door bedreiging van verschillende media en onduidelijkheid over de toestand van politieke gevangenen.

Ik vroeg al eerder aandacht voor het specifieke geval van mensenrechtenactiviste Leyla Yunus, die in slechte gezondheid in de gevangenis zit. Dit tot grote wanhoop van haar dochter Dinara, die in Nederland woont. Azerbeidzjan maakt zich hierdoor schuldig aan schending van universele mensenrechten zoals het Internationale Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten, alsmede haar verplichtingen als lid van de Raad van Europa. Maar dat niet alleen: overeenkomsten in de samenwerking met de EU stellen duidelijke kaders voor de rechtsstaat en mensenrechten.

De nieuwe Europese Commissie bepleit een aanpassing van het Europees Nabuurschapsbeleid waarin meer toegespitst wordt op de specifieke situatie in de partnerlanden. Dat positieve ontwikkelingen worden beloond (“more-for-more”) betekent volgens mij ook dat niet-naleving van afspraken leidt tot “less-for-less”. Een kritische overweging van de middelen die Azerbeidzjan van de EU ontvangt, zou moeten voorkomen dat zogenaamde overheids-gestuurde maatschappelijke organisaties profiteren van EU gelden, waar dit juist bedoeld is voor onafhankelijke mensenrechtenactivisten en organisaties. Daarnaast heeft de EU een diplomatieke vertegenwoordiging in het land die de taak heeft om informatie in te winnen over het het lot van politieke gevangenen en de onduidelijkheden hierover aan te kaarten bij de autoriteiten.

Ik heb daarom de onderstaande vragen gesteld aan de Europese Commissie, samen met mijn collega-Europarlementariërs van de S&D-fractie Richard Howitt, Elena Valenciano, Josef Weidenholzer en Ana Gomes.

The European Parliament has repeatedly expressed its serious concerns over the increasing infringement on media freedoms and the space for public debate and civil society in Azerbaijan. The close to hundred political prisoners currently detained as well as the continuing arrests and intimidation illustrate the lack of compliance with fundamental, mutually agreed aspects of the European Neighbourhood Policy.

• - 

  How has the EU policy on Azerbaijan changed since this unprecedented crackdown on human rights and is this not the right moment to apply the less-for-less principle?
• - 

  How does the Commission ensure that EU funding is no longer provided to government-operated ngo’s, legitimising the regime? How are real human rights activists and organisations supported instead?
• - 

  What actions has the EU Delegation to Azerbaijan undertaken for releasing political prisoners? Did it request access to the prisoners? If this was not authorised, has an official complaint been filed?