Zijn de lessen van de crisis al vergeten? - Main contents
De achtersteegjes van het Europarlement zijn niet veilig. In de schaduw kan, als niemand lijkt te kijken, zo maar een overval plaatsvinden.
Het klinkt aangedikt, maar een overval is het wel, als christendemocraten een goed voorstel van de Europese Commissie op het gebied van bank hervormingen de nek omdraaien. Zeker als ze dit doen in de verscholen omgeving van de economische vakcommissie. Hier zitten over het algemeen meer lobbyisten dan journalisten in de zaal. Dit is echter de Brusselse realiteit, waar een inhoudelijke debat in de regel nooit de plenaire zaal van het parlement haalt, maar in de vakcommissies beslecht wordt.
Zeven jaar is een eeuwigheid in de politiek. Niet iedereen in het Europees Parlement blijkt de oorzaken in 2008 van de financiële crisis nog scherp voor ogen te hebben. Deze poging van de christendemocraten om een voorstel voor een meer solide bankenstelsel af te zwakken, is daar een voorbeeld van.
De Commissie kwam begin vorig jaar met een voorstel om de handelsactiviteiten van banken af te scheiden van de kernactiviteiten van de bank. Uw spaargeld wordt afgeschermd van de oncontroleerbare risico´s van de markten. Het handelsbedrijf van een bank kan daardoor failliet gaan bij een beurscrash, zonder dat leningen aan bedrijven of hypotheken daardoor in gevaar komen.
Op het oog een redelijk voorstel, waar niemand tegen kan zijn. Het tegendeel bleek vorige week, tijdens het debat in de economische commissie van het Europees Parlement. De Europese Volkspartij, de grootste fractie waartoe ook het CDA behoort, vindt dat er wel genoeg is gedaan. De dooddoener is dat extra eisen aan banken ten koste van leningen aan consumenten en het MKB zouden gaan.
Europa ligt nog (ver) achter op zowel Engeland als de VS, waar ze wél stappen hebben genomen om transacties van handelaars te scheiden van het geld van spaarders. De trage Europese besluitvorming lijkt het momentum te verspillen om de juiste lessen uit de crisis te trekken om de volgende financiële crisis te voorkomen. De bankenlobby blijkt een luisterend oor te vinden bij de Europese christendemocraten, in Amerika doen de Republikeinen voorstellen om de bankenregels daar weer af te zwakken.
Voor mij is één ding duidelijk. Er moet iets gedaan worden tegen banken die zo groot en belangrijk zijn, dat ze landen in gijzeling hielden. Het voorstel tot afschermen van beurshandel is een elegante oplossing, waarin de belangen van de banken, de overheid en de samenleving in balans zijn. Diegenen die betogen dat er al genoeg is gedaan, sluiten hun ogen voor de onvoorspelbare risico´s die er achter handel schuil gaan. De vraag is echter of er genoeg medestanders in het parlement om deze overval te stoppen.