Spreektekst debat over inzet en capaciteit in de veiligheidsketen - Main contents
Foto Flickr / PvdA
En hoe zit het dan met de veiligheidsdiensten, de politie, de marechaussee en justitie? Die zijn cruciaal. Want hoe goed ons onderwijs ook is, hoe weerbaar de ouders ook zijn, er zullen altijd bedreigingen blijven, gestoorde jihadisten, andere gekken. En die moeten in handen van onze veiligheidsapparaat vallen. Voordat het misgaat. Daarom heeft de PvdA in de eerdere debatten al aangegeven dat ze het kabinet alle ruimte geeft om te doen wat nodig is. Om prioriteiten te verschuiven. Om eventuele tekorten aan te vullen.
Bovenstaande tekst sprak ik zojuist uit tijdens het debat over inzet en capaciteit in de veiligheidsketen. Hieronder mijn volledige bijdrage aan het debat:
Voorzitter, sinds de zomer spraken we twee keer eerder over extremistische dreiging in ons land en de wijze waarop het kabinet dit bestrijdt. En het gaat dan veel en vooral over de aanpak door justite, politie en veiligheidsdiensten. De vragen van de collega fractievoorzitters die de aanleiding vormen voor dit debat gingen er zelfs uitsluitend over. Begrijpelijk. Want we willen allemaal dat een jongen met een verknipt wereldbeeld en gewelddadige ideeën eindigt in de handen van justitie, nog voordat het fout is gegaan.
Maar voorzitter, daar moet het eindigen. Daar moet het niet beginnen. Het begint heel ergens anders. Het begint veel eerder. Het begint op straat, het begint in een huiskamer, het begint achter de computer met YouTube en Facebook, het gebeurt op school. Na de aanslagen in Parijs spraken mijn collega Marcouch en ik met docenten maatschappelijleer. Over wat zij meemaakten in de klas en op school; de impact die 'Parijs' had op jonge kinderen. Het was leerzaam om naar hen te luisteren. Daar op school wordt de echte strijd gestreden. De strijd tegen polarisatie, tegen radicalisering, tegen onbegrip. De strijd voor nuance, voor twijfel, voor de bereidheid je ideeën te testen bij nieuwe inzichten te herzien. Onze docenten zijn de frontsoldaten in die strijd. En ze hebben niet gemakkelijk. Van alle kanten wordt de polarisatie aangeblazen. Door de gebeurtenissen in de wereld, door de haatimams en de Isis propaganda op internet, door het geschreeuw hier in het parlement soms. En onze docenten moeten daaraan tegenwicht bieden. En zij verdienen alle steun. Ik realiseer me dat we in eerdere discussies de ministers van integratie en BZK erbij hadden, maar eigenlijk zouden we in dit soort debatten de Minister van onderwijs erbij moeten hebben. Onze docenten hebben versterking nodig. Meer kennis over de aanpak van radicalisering, meer steun van de schoolleiding of overheidsinstanties als ze melden dat het in hun klas niet goed gaat.
En hoe zit het dan met de veiligheidsdiensten, de politie, de marechaussee en justitie? Die zijn cruciaal. Want hoe goed ons onderwijs ook is, hoe weerbaar de ouders ook zijn, er zullen altijd bedreigingen blijven, gestoorde jihadisten, andere gekken. En die moeten in handen van onze veiligheidsapparaat vallen. Voordat het misgaat. Daarom heeft de PvdA in de eerdere debatten al aangegeven dat ze het kabinet alle ruimte geeft om te doen wat nodig is. Om prioriteiten te verschuiven. Om eventuele tekorten aan te vullen.
Daarbij waakt de PvdA voor de reflex van de leunstoelgeneraal. Wij gaan niet voorschrijven wat de beveiliger moet dragen aan bewapening of welke aanrijtijden precies nodig zijn. Dat is aan experts en professionals. Niet aan politici. Wij bepalen als volksvertegenwoordiging de ruimte, en schetsen de randvoorwaarden. Die ruimte en randvoorwaarden hebben wij eerder geschetst. En die herhaal ik hier. Het kabinet krijgt in deze omstandigheden van de PvdA alle ruimte om te doen wat nodig is. Mochten de veiligheidsexperts onderbouwd van mening zijn dat er met middelen moet worden geschoven, of dat er middelen bij moeten komen, dan verwachten we dat het kabinet dat doet, en daarover hier verantwoording aflegt. In die volgorde.
En de randvoorwaarde die de PvdA aan de Nederlandse aanpak van terrorisme stelt is dat de balans in het pakket blijft. De balans tussen repressie en preventie die in het pakket aanpak Jihadisme zat in augustus, dient gehandhaafd te blijven. Ook bij nieuwe maatregelen. Ik realiseer me terdege dat dat allemaal minder stoer klinkt dan het pleidooi voor meer bewaking, kortere aanrijtijden, meer spionage en meer wapens. Maar het is net zo hard nodig. Onze steun aan de dappere marechaussees die hierbuiten en elders waken over onze veiligheid gaat hand in hand met onze steun aan die dappere docenten die in de klaslokalen onze kinderen het zelfvertrouwen en de nuance bijbrengen die nodig is om onze samenleving veilig en verbonden te houden. Beiden dragen, ieder op een heel andere manier, bij aan onze veiligheid. Beiden moeten zich door dit parlement gesteund voelen.