Meer kwaliteit, minder strijd in GGZ - Main contents

Als je ziek bent wil je passende zorg dichtbij huis. In het geval van psychische ziekte is de noodzaak om tijdige hulp te bieden weer heel actueel. De afgelopen jaren hebben we meerdere berichten van verwarde mensen gezien, die door hun ziektebeeld, erge dingen doen. Juist bij het voorkomen hiervan speelt de Geestelijke Gezondheidszorg (Ggz) een cruciale rol. Tegelijkertijd zien we ook dagelijks berichten over de strijd die (vrijgevestigde) psychiaters en de zorgverzekeraars voeren over geld, bureaucratie en contracten. Van beide kanten begrijp ik de kritiek. Er is echter een overstijgend belang wat deze partijen zou moeten binden: goede en tijdige zorg voor patiënten.

Zorgverlener staan 's morgen op met de gedachte "ik ga mensen helpen". Werken in de GGz is echter niet eenvoudig. Mensen zijn soms flink verward en accepteren niet altijd de goedbedoelde hulp. Tegelijkertijd is het bevredigend werk, omdat je een band kunt opbouwen en mensen kunt helpen. Dan is het natuurlijk flink frustrerend als je naast de gesprekken en therapieën veel tijd nodig hebt om formulieren in te vullen. En er wordt nu veel van zorgverleners gevraagd. Zij moeten vragenlijsten invullen voor zowel de beroepsvereniging, instelling, de zorgverzekeraar als de toezichthouders.

Iedereen is tegen onnodige verantwoording en bureaucratie. Zorgverleners zijn daarnaast terecht bezorgd over privacy van patiënten en willen mede daarom geen inzicht geven in de gegevens. Maar helaas is enige controle ook nodig om de kwaliteit te waarborgen en de kosten in de hand te houden. Er zijn immers ook voorbeelden van verspilling van zorggeld door niet effectieve therapieën in zonnige oorden. Of van cursussen tegen vliegangst die als behandeling van een angststoornis uit de basisverzekering worden vergoed. Het is daarom belangrijk dat er ook wordt gekeken of de zorg goed en veilig is en of die zijn doel bereikt. Juist in het belang van de patiënt.

Ik ben ervan overtuigd dat de GGz en zorgverzekeraars gezamenlijk een manier kunnen vinden om de privacy te waarborgen, de bureaucratie te beperken en het effect en de kwaliteit van de behandeling te bespreken. Daarom roep ik de beroepsgroep op samen te werken. Voor zowel de patiënten zou het daarom veel beter zijn als ze niet tegen, maar met elkaar strijden. Met elkaar voor tijdige zorg voor verwarde mensen, voor privacy en voor het tegengaan van verspilling en voor meer openheid over de effecten van behandelingen. . Ik hoop dat de verzekeraars en de Ggz die handschoen samen oppakken. Het hoofdlijnenakkoord GGz biedt hier de kans voor.