Verbod op (gratis) plastic tasjes is symboolpolitiek - Main contents
De plastic tas gaat in de ban. Staatssecretaris Mansveld (PvdA) wil een verbod op gratis plastic tasjes in de wet verankeren. Dat is ronduit een slecht plan!
Winkeliers en de detailhandel doen hun uiterste best om het gebruik van plastic tasjes terug te dringen. Daarover zijn afspraken gemaakt, maar die gaan de PvdA-bewindsvrouw blijkbaar niet snel genoeg. De staatssecretaris onderschat bovendien consumenten, die uit zich zelf al steeds minder gebruik maken van gratis plastic tasjes. Een typisch voorbeeld van betutteling dus. Er wordt geen enkel recht gedaan aan de inspanningen van ondernemers en consumenten. En dat terwijl het milieu er niets mee opschiet. Symboolpolitiek in optima forma dus.
Uit de antwoorden op mijn schriftelijke vragen blijkt dat de milieudruk van een plastic tas niet te kwantificeren valt. Met andere woorden: we doen maar wat in Nederland omdat het een goed gevoel geeft. maar waardoor het komt? Het Kennisinstituut voor duurzaam verpakken (KIDV) heeft bijvoorbeeld wetenschappelijk bewezen dat een plastic tas beter voor het milieu is dan het veelgeroemde papieren broertje. Uit ander onderzoek (zie foto) blijkt dat de totale Europese(!) bijdrage aan de maritieme vervuiling (Plastic Soup) zeer beperkt is in vergelijking met andere landen, zoals China, Vietnam, de Filippijnen en Indonesië. Daar komt de rommel in zee vandaan.
Al even onduidelijk is het hoe er gehandhaafd moet worden. Willen we straks speciale inspecteurs die incognito met een gleufhoed de markt afstruinen op zoek naar een de wet overtredende marktkoopman? Een kleuter zou ze de Plastic Politie noemen. 'U geeft nu wel een tasje weg, maar heeft u er wel een duppie voor gevraagd?' Of sta je straks bij de afhaalchinees met een stapel bakken hete rijst en foe yong hai te jongleren omdat je je tas bent vergeten? De staatssecretaris oppert het serieus en gaat daarmee voorbij aan bewuste consumenten en en gemak. En wat kost deze handhaving? Heeft de Inspectie voor de Leefomgeving niets beters te doen? Andere dossiers over veiligheid, illegale export of het wegnemen van handelsbelemmeringen verdienen onze aandacht.
Je zou denken dat Mansveld er goed over heeft nagedacht, maar dat is de vraag. Want ik heb haar stevig bevraagd op deze punten, maar een echt antwoord blijft uit. Waarom zou je alle plastic tassen opeens gaan verbieden? Het is niet alsof dat van Brussel moet, want de EU laat de keuze aan de lidstaten. Het is prima om het gebruik van plastic tassen, in samenwerking met de branche, terug te dringen. Maar waarom zou Nederland zich voegen in het gezelschap van Bangladesh en Rwanda, de enige twee landen op de wereld die zo’n totaalverbod hebben afgekondigd?
Zoals wel vaker schiet Mansveld door met plannen die het milieu moeten helpen, maar dat niet doen. Het is alsof Mansveld op een dag opstond en dacht: 'ik ga de plastic tas verbieden. En dan niet alleen grote, maar ook kleine. Als ze gratis zijn, gaan ze in de ban. Waarom? Daar bedenk ik wel een riedeltje bij.' Zo gezegd, zo gedaan. Zonder onderbouwing, zonder relevante feiten, zonder een goed verhaal. Zonde van de tijd. Maar dadelijk staat de Plastic Politie op de markt wel boetes uit te delen aan diegene die het waagt de mandarijntjes in gratis plastic tasje te doen. Een schrikbeeld voor mij als liberaal, dus ik hoop dat een wettelijk verbod nog te voorkomen valt. Want ook voor Mansveld geldt: beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald.