Column Hart van Holland - week 11 - Main contents

Obese

Meestal schrijf ik deze column op zondagavond. En omdat de kinderen steeds groter worden schrijf ik niet altijd meer in stilte maar komt het vaker voor dat de televisie aanstaat. Op dit moment is de serie Obese favoriet van de oudste op zondagavond. In anderhalf uur tijd zien we een persoon transformeren van dik naar een stuk dunner. Natuurlijk duurt de werkelijkheid langer dan die negentig minuten. Driehonderd dagen trekt presentatrice Wendy van Dijk er samen met de hoofdpersoon van de week en een klein leger aan deskundigen en personal trainers voor uit om de man of vrouw in kwestie vele tientallen kilo's af te laten vallen. En eigenlijk heb ik nog geen uitzending gezien dat het niet is gelukt. Ja, het is weleens zestig in plaats van zeventig kilo. Maar aan het einde van de uitzending staat altijd de erehaag van familie en vrienden om het resultaat van driehonderd dagen harde strijd toe te juichen. Ik heb nog niet meegemaakt dat aan het einde van de avond de presentatrice de deelnemer weghoudt van het podium. En inderdaad, ik kijk toch maar wat vaak over de rand van de Ipad om het te volgen. De momenten van strijd, de persoonlijke overwinningen, de effecten van gebeurtenissen in een mensenleven op je persoonlijke doelstellingen, het komt er allemaal in terug. Maar toch: dit type programma's laat wel een bepaalde kijk op de werkelijkheid zien. Het zijn trajecten met een begin en een eind. Ergens halverwege raakt de kandidaat de bodem van het meer om daarna weer de weg omhoog te vinden. En alle programma's hebben gemeen dat de symptomen makkelijker bestreden worden dan oorzaken. Soms wilde ik dat de politiek zo was. Zeker met de obese overheid die we nog steeds hebben (er gaat nog elk jaar twintig miljard meer uit dan er binnenkomt!). Wat zou het mooi zijn, een traject van een beperkte tijdsspanne, met een begin en een eind, een duidelijke doelstelling en een onderscheid tussen symptomen en oorzaken. Maar de uitweg uit de crisis waar we ons in bevinden is helaas niet te vereenvoudigen in een overzichtelijk programma met ook het liefst nog goede kijkcijfers. En ook in de politieke omgeving zijn de verleidingen om uit een streng regime te stappen velerlei. Korte termijn resultaat strijdt met lange termijn noodzakelijke maatregelen. Maar toch: ook in de landelijke politiek staat aan het eind de weegschaal klaar. Zullen economische groei en werkgelegenheid de balans in de goede richting laten doorslaan. Het kan helaas niet in negentig minuten. Maar ook de forse omvang van onze overheid zal het strenge regime moeten afmaken. Je kan als je wilt afvallen twee dingen doen, meer bewegen of minder eten. In het geval van onze overheidsfinancien is een beetje van beide wellicht het beste recept.