De echte beloning in TTIP - Main contents

Gisteren startte Wikileaks een campagne om via crowd funding 100.000 dollar te verzamelen als beloning voor degene die de tekst van het Trans-Atlantisch handelsverdrag, TTIP, zou lekken. De Europese Unie en de Verenigde Staten onderhandelen momenteel over dit verdrag. De campagne kreeg al steun van onder andere de voormalige Griekse minister van financiën, Yanis Varoufakis. Eerder voerde Wikileaks een vergelijkbare campagne uit voor het Trans-Pacific Partnership, TPP, een verdrag tussen de VS en 11 landen rondom de Stille Oceaan.

Tot nu toe zijn documenten over handelsverdragen eigenlijk altijd al gelekt, ook zonder een beloning van 100.000 dollar. Soms is het feit dat er verschillende versies van eenzelfde document gelekt worden juist verwarrend. In ieder geval is gelekte informatie geen goed alternatief voor echte transparantie en democratisch toezicht.

Als lid van het Europees Parlement werk ik al aan meer transparantie in de TTIP onderhandelingen sinds die begonnen in 2013. Mijn collega Sophie in ‘t Veld speelt ook een voortrekkersrol in het debat over transparantie. Ik vind dat het onderhandelingsproces zo transparant mogelijk moet zijn en we hebben tot nu toe al veel kunnen bereiken. Er staan al onderhandelingsteksten online (inclusief het onderhandelingsmandaat), bijeenkomsten zijn openbaar en de Europese Commissie spreekt met belanghebbenden uit alle hoeken van het debat. Leden van het Europees Parlement, gekozen volksvertegenwoordigers, hebben toegang tot onderhandelingsteksten, inclusief de zogenaamde ‘geconsolideerde teksten’. Deze bestaan uit tekstvoorstellen van zowel de EU als de VS. Terwijl Wikileaks TTIP een ‘hyper-secretive deal’ noemt, zijn deze onderhandelingen de meest transparante die de EU tot nu toe heeft gevoerd.

Betekent dat dat we tevreden zijn? Nee, er is meer nodig. Meer teksten kunnen online, meer bijeenkomsten kunnen openbaar worden gemaakt, en vooral hebben we meer toezeggingen nodig van de Amerikanen dat zij aan hun kant ook meer openbaar gaan maken. Maar het is cruciaal dat we een duurzame oplossing zoeken om meer transparantie te creëren, nu maar ook in de toekomst. Daarbij moeten verantwoording, toegankelijkheid en democratisch toezicht gegarandeerd zijn.

Tegelijkertijd laat het zeer beperkte aantal views van de beschikbare documenten zien dat mensen niet alleen toegang tot informatie willen, ze willen ook gehoord worden. Ik zie dit zelf ook in de talloze aanvragen die ik elke dag krijg om deel te nemen aan debatten, interviews, panels en artikelen over TTIP. De Europese Commissie en de lidstaten moeten niet alleen informatie zenden, het is essentieel dat ze ook luisteren en proactief met mensen in gesprek gaan.

Elk lid van het Europees Parlement heeft toegang tot onderhandelingsteksten en zou in theorie kunnen lekken. Maar Wikileaks moet oppassen als iemand de 100.000 claimt, want er is nog helemaal geen TTIP tekst.

In tegenstelling tot het TPP, dat al in het eindstadium is, beginnen de onderhandelingen over TTIP nu pas de diepte in te gaan. Er zijn een aantal teksten die voorstellen voor hoofdstukken in TTIP uiteenzetten, maar niks is nog vastgelegd. Voorlopig zal niemand de beloning van Wikileaks in ontvangst kunnen nemen; de onderhandelaars zijn nog lang niet in de buurt van een verdragstekst.

Ik zal blijven werken aan een goed eindresultaat van de onderhandelingen. Een handelsverdrag tussen de EU en de VS dat kansen biedt voor consumenten, een verdrag met concrete voordelen voor het MKB. Een verdrag dat onze positie in de wereld verstevigt, onze hogen standaarden vastlegt en het wereldwijde systeem gebaseerd op regels versterkt.

Werken aan een goed TTIP is mijn baan; voor mij zou de grootste beloning dan ook een eindresultaat zijn dat goed is voor mensen.