Radiocolumn oktober 2015: Democratie moet je samen maken - Main contents
De Nobelprijs voor de vrede gaat dit jaar naar vier personen, die het voortouw namen in het democratiseren van Tunesië. Een beloning voor een moeizaam proces. Namens het Europees Parlement was ik als waarnemer aanwezig bij de eerste vrije verkiezingen in Tunesië in 2012. Tunesië is een goed voorbeeld om naar ons zelf te kijken. Om te beseffen dat we er ook in Nederland en Europa eeuwen over hebben gedaan om een democratie op te bouwen. En dat korte lijntjes tussen burgers en politici daar bij horen. Regio´s en steden spelen hierin een belangrijke rol.
Een aantal moedige leiders heeft in Tunesië hun nek uitgestoken voor een nieuwe grondwet. Niet alleen om onafhankelijke rechtspraak en rechten voor vrouwen veilig te stellen. Ook om in tegenstelling tot andere Arabische landen niet te vervallen in een interne strijd gevoed vanuit religieuze regels. Na de verkiezingen heeft het islamitische Ennahda als grootste politieke partij er juist voor gekozen bruggen te slaan met bijvoorbeeld de vakbeweging, lokale gemeenschappen en regio’s en met andere politieke partijen. Je krijgt een democratie en een op vrije waarden gebaseerde maatschappij niet cadeau. Dit beseffen we ook in Nederland, nu we dit jaar 200 jaar Staten-Generaal herdenken. De prestatie in Tunesië is dan ook bijzonder. De Nobelprijs zeker waard.
Ook het democratisch proces in Europa maakt een moeilijke periode door. Nadat eerder de regio’s al een eigen stem kregen, groeit het besef dat ook de steden steeds belangrijker worden voor de ontwikkeling van Europa. In mijn boek ‘Schijnwerpers op de stad’ pleit ik voor een stedelijk beleid op Europees niveau. Meer informatie over dit boek en over een debatbijeenkomst in Breda op zaterdag 21 november kunt u binnenkort vinden op deze website.