Een reality check in Gambia - Main contents
Europarlementariër Judith Sargentini is met de mensenrechtencommissie van het Europarlement op werkbezoek in Gambia.
Het is regenseizoen Gambia. Als de regen stopt in november, begint het toeristenseizoen en dan ligt het strand vol met Britten en ook steeds meer met Nederlanders. Dit land is een strookje aan de oevers van de rivier de Gambia, omringt door Senegal. Een voormalige Britse kolonie omringt door een Franse kolonie. Met een president die na een coup al 22 jaar aan de macht is.
“Congratulations Mr. President for 22 years of development”, hangt er aan de lantaarnpalen in de hoofdstad Banjul. En “Thank you Mr. President for investing in parliament”, hangt in tl-lichten bij een ingang van dat parlement. En er komen verkiezingen aan. Op 1 december zijn er weer presidentsverkiezingen. President Yahya Jammeh is wederom de grootste kanshebber. Hij heeft al heel lang geleden het maximum aan termijnen uit de grondwet gesloopt.
-
-Thank you Mr. President for investing in parliament
-
-Het parlement van Gambia
Ik ben op werkbezoek met de commissie voor Mensenrechten van het Europees Parlement. En dat is anders dan de eerdere werkbezoeken in Afrika die ik maakte. Op werkbezoek met de commissie Ontwikkelingssamenwerking is makkelijker. We komen praten over geld en we komen de Europese projecten bekijken. Dan kun je in het gesprek de mensenrechten er een beetje natuurlijk invlechten. Ook als ik als verkiezingswaarnemer ben, is er ook altijd wel een bruggetje te slaan naar de mensenrechten. Maar nu ligt het er zó dik boven op.
Bijvoorbeeld: We bezochten het parlement en hadden een gesprek met collega-parlementariërs. We legden van alles op de tafel. Oppositieleden die op miraculeuze manier overlijden in een gevangenis, besnijdenis (sinds kort verboden in Gambia), partijdige staatsmedia en de positie van LGBT's in het land.
“On the issue of gay”, zei de woordvoerder van de regeringspartij, “as a country we are not ready for it.” Dan ben je eigenlijk uitgepraat over 'the issue of gay'.
Vrouwen in de politiek
Volgende onderwerp: participatie van vrouwen in de politiek. Kijk eens aan, dat is fijn, tussen de zes Gambiaanse parlementariërs zit ook een vrouw. In het voorstelrondje werd van alle mannen hun cv toegelicht, bij de vrouwelijke parlementariër werd opgemerkt dat het zo knap was van een vrouw dat ze een zetel had verkregen.
Als enige vrouwelijke parlementariër in onze Europese delegatie natuurlijk aan mij de taak om haar te vragen naar haar ervaringen. Dat was lachen. En discriminatie natuurlijk, dat ik dit nu perse aan een vrouw vragen moest. Maar, zei ze, in Gambia is de wet helder en wordt je geen strobreed in de weg gelegd. Haar argumentatie waarom er tussen de 53 parlementariërs maar vijf vrouwen zitten, is omdat ze dat zelf niet willen. En bedankt voor uw antwoord, mevrouw de parlementariër.
Verkiezingen
De kiesraad heeft - zo op het eerste gezicht - haar zaakjes goed voor elkaar. Op de dag van verkiezingen loopt het best soepel en in de veertien dagen voor de verkiezingen houden ze met liniaal en stopwatch bij hoeveel ruimte iedere politieke partij krijgt in de media. Toch willen internationale waarnemers maar mondjesmaat komen kijken. Waarom nou toch? Alles is toch tip top in orde?
Nou ja, wierpen wij tegen, maar de campagne begint toch al maanden eerder en dan krijgen de oppositiepartijen nul air time. En als de president met fourwheeldrives van de overheid het hele land door toert, terwijl de oppositie daar het geld niet voor heeft, dan zeggen jullie daar niks van. Nee, maar dat is in de maanden vóór de verkiezingen. Daar gaan wij niet over. Zo staat het in de grondwet en die is via referendum door Het Volk goedgekeurd. Tja, en wie durft er kritiek te hebben op 'Het Volk'.
Dat was dag een van dit werkbezoek. Een reality check.