Samen Vooruit, naar een Nederland waar iedereen trots op kan zijn - Main contents

Kwart over acht, zaterdagochtend. Dauw op het veld. Abel, Cem, Jaap, Mouad, Thijs, Aiko, Justin, Devin, Luca en Anass. De jongens van de F5. Het voetbalteam van mijn zoon van 9.Ze spelen samen, winnen samen, of zoals afgelopen week verliezen samen: 18-4. Als ik op zaterdag langs het veld sta, zie ik het Nederland waarvan ik houd. Voel ik me vrolijk en optimistisch.

Maar als ik die jongens zie rennen, ben ik ook bezorgd. Krijgen ze straks dezelfde kansen of staan sommigen buitenspel? Leren we ze samenwerken of leren we ze elkaar te wantrouwen? Ik hoop het eerste maar vrees het laatste. Nederland is het land waarin samenwerken ons altijd vooruit bracht. In je eentje hou je het water niet tegen. Nu dreigen we tegen elkaar te worden opgezet.

Radicale Islamisten die willen dat moslims zich afzonderen en de Nederlandse samenleving afwijzen. Recht tegenover hen, staan de populistische bangmakers die in iedereen die Ahmed heet een gevaar zien.

Ze verketteren elkaar, maar delen hetzelfde recept: haat en uitsluiting.Ik weiger me daar bij neer te leggen. Wat voor Nederland willen we zijn? Wie willen we zijn? Daarover gaan straks de verkiezingen

Laten we samen ons land terugwinnen op de hitsers en splitsers. Op diegenen die ons willen verdelen. Van elkaar vervreemden. Laten we de extremisten aanpakken en de vrede bewaren. Laten we samen de vrijheid koesteren door iedereen te laten geloven wat hij wil, en vrijheid te geven aan iedereen die de vrijheid van een ander respecteert. Laten we ook veiligheid bieden aan de vrouw die haar eigen man kiest en veiligheid voor mensen die hun geloof verlaten. Laten we de vrijheden vieren door racisme en alle vormen van discriminatie aan te pakken. Laten we zorgen dat ook de leerlingen van deze school straks een mooie baan krijgen. Iedereen die wil werken verdient kansen; en kansen moeten in alle kleuren komen.

Laten we gastvrij zijn. Oorlogsvluchtelingen vanaf dag 1 helpen. Maar laten we niet onze kwetsbare buurten overbelasten. Laten we streng zijn over wie binnen komt. Maar wie hier is mag — nee, moet ook echt meedoen. Dus de taal leren, vrijwilligerswerk kunnen doen. En vanaf dag 1 meebouwen aan hun nieuwe land.

Soms als je luistert naar de politieke orkaan lijkt het alsof het alleen nog gaat over religieuze en culturele verschillen. Maar de onzekerheid komt van veel dieper. We leven in een snel veranderende wereld van ongelijke kansen en oneerlijke verdeling. Ook in Nederland. Geen wonder dat veel mensen gefrustreerd en onzeker raken.

Bereiden we onze kinderen goed genoeg voor op de nieuwe wereld? En hebben ze allemaal een eerlijke kans? Het ene kind gaat na de crèche naar de populaire school met lange wachtlijsten, waar de leerkrachten hoge verwachtingen van je hebben. Met ouders die bijspringen met dure bijles.

Het andere kind komt — zonder crèche — op een school waar je op het laatst nog wel terecht kunt. Waar leerkrachten soms al hun energie nodig hebben om gewoon de rust te bewaren. Met andere verwachtingen, met een andere toekomst.

Ik wil en kan me daar niet bij neerleggen.

We willen een trots Nederland van gelijke kansen. Dus wil ik investeren in scholen met geweldige docenten en eerlijke kansen voor alle kinderen. Zodat je kunt sporten en extra hulp krijgt. Klaargestoomd wordt om je talenten te gebruiken. Of je ouders nu rijk of arm zijn. Dus mogen we niet tolereren dat sommige ouders hun kinderen laten ontsporen. Wie niet kan moet hulp krijgen, wie niet wil moet aangesproken worden. In het belang van onze kinderen. Als je je inzet is niks onmogelijk. Deze school is daar het bewijs van.

Ook op de werkvloer worden we tegen elkaar uitgespeeld. Vrachtwagenchauffeurs die zien dat de parkeerplaats bij de A4 een schemergebied is geworden. Met Oost-Europese chauffeurs die onder het minimumloon betaald worden, slapen in hun cabine. De een wordt uitgebuit, de ander weggeconcurreerd.

ZZP’ers worden tegen elkaar uitgespeeld om de laagste tarieven per geschreven woord, per bezorgd pakket. Werknemers zitten vast in een draaimolen van flex-contracten. Zonder zekerheid. En altijd stress.

Teveel mensen ervaren ziekmakende stress. We zien het om ons heen: vrouwen en mannen lopen op hun tenen om alle ballen in de lucht te houden. Want flexibiliteit wordt wel van hen gevraagd, maar zelden geboden. Het moet de normaalste zaak van de wereld zijn om je werk en je gezin te kunnen combineren. Emancipatie! En wij moeten daar voor zorgen. Langer vaderschapsverlof, betaalbare kinderopvang voor alle kinderen; het zijn belangrijke eerste stappen. Maar we zijn er nog lang niet.

We zijn nog niet het Nederland waar iedereen trots op kan zijn. Om Europa te redden zullen we Europa moeten veranderen. Terug naar de waarden van Europa — sociale vooruitgang als doel voor iedereen. Waarden die nu verkwanseld worden. We zijn klaar met de EU van de doorgeslagen vrije markt, waar de lobby van de grote bedrijven sociale voorzieningen aantast. Waar minimumloon als probleem gezien wordt en een business model van onderbetaling als oplossing. Waar de multinational geen belasting betaalt maar de bakker op de hoek wel. Het is die manier van denken die mensen razend maakt.

Het is die lobby die goedpraat dat in Nederland de topman een bonus krijgt en de werknemer op nul staat, dat de baas niemand in vaste dienst neemt, maar zelf een goudomrand vast contract heeft.

Onrecht. Laten we zorgen dat we weer trots kunnen zijn op Nederland. Laten we grote bedrijven aanpakken die de wet omzeilen met schimmige geheime belastingdeals, ZZP’ers de bescherming bieden die zij verdienen en flexwerkers gelijke rechten geven. Laten we zorgen dat je mee blijft tellen boven de 50.

Vergis je niet.

De VVD verraadt de middenklasse door te streven naar een land waarin iedereen het maar alleen moet rooien, zelf moet onderhandelen over zijn loon en voorwaarden. Het is tijd om de liberale leugen dat hyper-flexibiliteit goed is voor mens en economie door te prikken. Dat flitsontslag goed zou zijn voor Nederlandse werknemers. Wie denken ze voor de gek te houden?

Nederland moet een land blijven waar de onderlinge verschillen niet onoverbrugbaar groot zijn, waar hard werken en je best doen wordt beloond. Waarin je je dromen kunt najagen en waar iedereen vooruit kan komen. En waarin je, als je pech hebt, kunt rekenen op een stevig vangnet, op respect en op een tweede kans. En waar iedereen naar talent en vermogen bijdraagt aan een sociaal en trots Nederland.

Gelukkig zijn er ongelooflijk veel mensen die zich elke dag inzetten voor waardering en solidariteit. We kennen ze allemaal, kijk om je heen, en het worden er steeds meer. Jonge mensen die zich met aanstekelijk optimisme inzetten voor eerlijk voedsel, voor een eerlijk loon. De vakbonden, de vrijwilligers in de bibliotheken die taalles geven, die met een pannetje soep op stoep van het AZC staan. De voetbalvrijwilligers die kinderen naar de uitwedstrijd rijden, wedstrijden fluiten en kantinediensten draaien.

De natuur- en milieubeweging die zich inzet voor technologische innovatie voor een groene toekomst. De mensen van Ieder1 die tegen de stroom in radicaal optimistisch durven te zijn. De mensen die geld inzamelen voor medisch onderzoek en ontwikkelingsorganisaties.

Laten we met zijn allen de progressieve beweging weer zuurstof geven. Laten we samen met andere progressieve partijen de hoop terugbrengen in de politiek. De hoop dat het anders en beter kan; op de werkvloer, in de zorg, in Europa, in de steden en de dorpen. De PvdA moet niet wachten tot kiezers terugkomen naar de partij — onze beweging hoort naast alle mensen te staan in hun dagelijkse strijd om bestaan en om toekomst. Laten we de hoop terugbrengen op een betere toekomst. We moeten laten zien dat onze stem het verschil kan maken. Dat als we het willen, we met elkaar kunnen bepalen in wat voor stad, wat voor land en wat voor wereld we willen leven.

Laten we breken met de predikers van de onmacht. Met de cynici die zeggen dat er geen alternatieven zouden zijn. Laten we breken met politiek leiders die denken als managers, die denken dat ons land een BV is. De BV Nederland is een fantasie van technocraten. Dit land is een samenleving van mensen van vlees en bloed en verdient leiders die niet de status quo verdedigen maar onrecht bestrijden.

We mogen nooit gewoon gaan vinden wat niet normaal is. Vrouwenhandel en op de wallen? Ik vond het niet normaal, ik vind uitbuiting geen toeristenattractie.

Zwakke scholen voor “zwarte” kinderen? Ik vond het onacceptabel en ik vind het immoreel. En met we hebben bewezen dat álle scholen veel en veel beter kunnen. Meer mensen een vast contract? De liberalen vonden het iets van het verleden. Maar we weten dat het wél kan en dat het ontzettend veel betekent in het leven van mensen. Rust, vertrouwen en veiligheid.

Schoonmakers weer in vaste dienst? Kan niet zeiden D66 en de VVD. Maar inmiddels zijn ze in dienst en maken ze als eerste het hoofdkwartier van de marktwerking schoon: Het ministerie van Economische Zaken! Telkens zeiden ze dat verandering niet mogelijk was, dat we maar moeten wennen aan hoe het gaat.

Maar daar heb ik me nooit bij neergelegd.

Bij de Wiardi Beckman Stichting stond ik met Monika Sie en vele anderen aan de wieg van Van Waarde. De sociaaldemocratie heeft altijd gestaan voor bestaanszekerheid, verheffing, goed werk en binding. Die waarden vormen mijn kompas én mijn anker.

Ik heb de afgelopen 15 jaar (als raadslid, wethouder, locoburgemeester, minister en vicepremier) bijna dagelijks ervaren en gezien dat verandering mogelijk is.

Daarom wil ik NU het voortouw nemen.

Daarom vraag ik jullie steun voor de komende jaren.

Voor onze partij, voor progressief Nederland. Voor al die goedwillende mensen die genoeg hebben van de intolerante negativiteit van de PVV en het kille materialisme van de VVD. Voor jongens als Anass, Mouad, Thijs en Jaap, de jongens uit het voetbalteam van mijn zoon, en voor hun zussen en nichtjes.

Voor de starters met grote dromen, voor de trotse chauffeur van de bus, voor de onderzoeker met passie, voor de leerkracht met hoop voor Nederland. Voor iedereen die snakt naar een betere toekomst.

Voor al die mensen wil ik lijsttrekker zijn van de Partij van de Arbeid.

Laten we samen het Nederland bouwen van onze dromen, waarin het voor iedereen goed leven is.

Waarin we naar elkaar omzien.

Waarin je zeker weet dat je kinderen het beste onderwijs krijgen.

Waarin je zeker weet dat je bij baanverlies niet aan je lot wordt overgelaten.

Waarin je zeker weet dat we elkaar bij ziekte opvangen.

Waarin je zeker weet dat racisme en discriminatie niet worden getolereerd.

Waarin je zeker weet dat goede zorg niet afhangt van je portemonnee.

Waarin je zeker weet dat je oude dag waardig zal zijn.

Waarin je zeker weet dat je veilig over straat kunt.

Samen Vooruit, naar een Nederland waar iedereen trots op kan zijn.

Het Nederland van onze dromen.

Help mee, doe mee, we gaan ervoor!

***

Lees meer van Lodewijk’s speeches op Medium