’HET WESTEN IS SLAP GEWORDEN’ - Main contents

Oud-VVD-voorman en EU-commissaris FRITS BOLKESTEIN bezorgd over de teloorgang van onze cultuur

Na het bloedbad in Noorwegen lieten linkse politici en publieke omroep geen kans onbenut om moslimhater Anders Behring Breivik in één adem te noemen met Geert Wilders. Louter en alleen omdat de PVV-leider in het ‘manifest’ van de massamoordenaar werd vermeld. VVD-coryfee Frits Bolkestein zette de problematiek rond de multiculturele samenleving al in 1991 op de agenda. De voormalig fractievoorzitter, minister en EU-commissaris over „die gek Breivik”, over Wilders, over de teloorgang van onze cultuur, over de Arabische Lente, over de miljardeninjecties aan Griekenland. „Geloof me, dat geld zien we nooit meer terug. Ik kén die Grieken...”

door CHARLES SANDERS

foto: MATTY VAN WIJNBERGEN

Glas port, uitzicht op de Amstel, geregeld een blik in één van zijn duizenden boeken om de feiten nog even te controleren. Frits Bolkestein is met zijn 78 jaren vooral van deze tijd. We spreken de liberale éminence grise de week ná de dubbele aanslag die Noorwegen en de wereld in diepe rouw dompelde.

Massamoordenaar Anders Behring Breivik kwam tot zijn gruweldaad „omdat Europa door islam-fundamentalisme wordt overwoekerd”. Bolkestein schudt zijn hoofd. „Hier past slechts afkeer.”

Een reeks van linkse politici - Job Cohen en Tofik Dibi van PvdA en GroenLinks voorop - orakelde vlak na het bloedbad dat Geert Wilders zijn anti-islam retoriek nu toch echt moet matigen. Op één van de websites van de publieke omroep werd hij zelfs beschuldigd van medeverantwoordelijkheid: „Kijk, dit krijg je er dus van.”

Bolkestein geldt als leermeester van Wilders. Toen de huidige PVV leider als jong politicus de VVD-fractie kwam versterken, werkte hij aanvankelijk voor hem. Er werd gesproken van ‘tovenaar Frits’ en ’leerling Geert’. „Ik ben helemaal geen tovenaar en dus is Wilders geen tovenaarsleerling”, zei hij daarop. Nu hekelt Bolkestein het noemen van massamoordenaar Breivik en politicus Wilders als geestverwanten. „Er is geen verband.”

Theedrinken

Gisteren werd bekend dat het roer omgaat bij de PvdA. Het moet eindelijk maar eens afgelopen zijn met het softe ’multiculti theedrinken’, stokpaardje van Job Cohen, aldus een intern rapport. „Aardige man misschien hoor, maar ik ben geen supporter”, zegt Bolkestein. „Als burgemeester van Amsterdam liet hij niets na om de moslims te plezieren. Hij subsidieerde met 2 miljoen euro de Westermoskee van Milli Göru?s. Het werd niks, ondanks al dat geld. Hij betaalde mee aan de iftarmaaltijden tijdens de ramadan. ’Om de boel bij mekaar te houden’. Maar dat mag natuurlijk nooit ontaarden in toegeven aan de grootste schreeuwlelijk. Inhoudelijk is Cohen mager. Was hij premier geworden, dan had hij dat misschien kunnen maskeren, dan heb je allerlei mensen om je heen. In de oppositie is het veel moeilijker. De PvdA zit met een leidersprobleem, dat wordt nu pijnlijk duidelijk.”

Voor het CDA geldt hetzelfde, meent hij: „Wie heeft er ooit nog iets van Jan Peter Balkenende gehoord? Ik kan niet één wapenfeit na al die jaren van premierschap bedenken. De man is een lichtgewicht gebleken.”

Frits Bolkestein waarschuwde een halfjaar geleden voor het groeiend antisemitisme door met name Marokkaanse reljeugd. In een gesprek met de Israëlische wetenschapper Manfred Gerstenfeld zei hij dat er geen toekomst is voor nieuwe generaties Joden in ons land en dat die het beste kunnen emigreren naar Amerika of Israël.

„Het was geen oproep, het was een constatering”, zegt hij. „Ik sta daar nog steeds achter, kreeg trouwens ook veel steunbetuigingen. Het gaat om herkenbare Joden, meestal orthodox dus. Het probleem wordt gebagatelliseerd. Bespugen, schelden, drollen in brievenbussen, wegpestgedrag. ’Joden moet je doden’. Dat is zo lang na de oorlog toch niet te bevatten?”

Bang om zijn nek uit te steken was hij nooit. Noch vanaf 1978, als lid van de Tweede Kamer, noch in de perioden als staatssecretaris, als minister van Defensie, als politiek leider van de VVD én - tussen 1999 en 2004 - als Europees Commissaris voor Interne Markt, Douane Unie en Belastingen. Belastingbetalers in alle uithoeken van Europa maken zich dezer dagen grote zorgen over de zwakke EU-broeders. Spanje, Portugal, Italië, Ierland en Griekenland. Vooral Griekenland, altijd weer Griekenland. Bolkestein waarschuwde er in 2008 al voor: „De Grieken, die spotten met alles!”

Noodklok

Hij kreeg, net als in 1991 toen hij de noodklok luidde over onze multiculturele samenleving waarin niet-Westerse allochtonen veel mochten en niets moesten, gelijk. „We zitten er maar mooi mee, met die Griekse ellende. Nu al voorspel ik dat het niets wordt met al die fraaie plannen voor privatisering. De Griekse staat is zwak, een groot deel van de bevolking lui. Ik heb destijds geprobeerd ook de Italianen uit de eurozone te houden. Dat is me niet gelukt. Toen de Belg Guy Verhofstadt, nota bene leider van de liberale fractie in het Europees Parlement, plotseling Europese belastingen wilde gaan heffen, heb ik contact opgenomen met VVD’er Hans van Baalen. ’Belachelijk’, zei ik. ’Hans, doe er iets aan!’ Verhogen van de EU-begroting, nog zoiets idioots!”

Zelf wilde Bolkestein, toen hij EU-commissaris was, strikte handhaving van het stabiliteitspact: de waterdichte afspraken die de waardevastheid van de euro moesten garanderen waarna Nederland en Duitsland pas hun sterke gulden en mark vaarwel zeiden.

Het maximale begrotingstekort van 3% voor alle lidstaten was de liberaal heilig. Toen daaraan werd gerammeld en hij kritiek uitte, volgde een telefoontje van de Italiaanse voorzitter Prodi. „In de trein naar Brussel. Ik zou hem voor gek hebben gezet, ik geloof in een interview met de BBC. Onzin natuurlijk. Er volgde ook veel kritiek op mijn opvattingen om Turkije niet tot de Unie toe te laten. Er waren meer commissarissen die mening toegedaan, maar uiteindelijk stond ik dus alleen.”

Realist is Bolkestein ook. Uit die vermaledijde EU stappen, de zwakke euro inruilen voor de sterke gulden, Marokkaanse reljeugd het land uitschoppen. Kreten die bij een breed publiek scoren. Stokpaardjes van de PVV.

„Maar Geert Wilders is daarin niet reëel”, is zijn mening. „Hij overdrijft. Met zijn kopvoddentaks, verbod van de Koran, afschaffen van het Europees Parlement... Die Marokkanen vertrekken echt niet uit Nederland, nooit. Dwingen is onmogelijk. Neemt niet weg dat je als politicus moet kunnen zeggen dat je de pest hebt aan de islam! Ik was zeer ongelukkig met dat hele proces tegen Wilders. Blij dat het goed is afgelopen. Want vrijheid van meningsuiting gaat boven alles.”

Recentelijk vulde Frits Bolkestein een opiniepagina van de toonaangevende Amerikaanse zakenkrant The Wall Street Journal. Hij waarschuwde voor ’cultureel masochisme’. Nadat de Duitse bondskanselier Angela Merkel vorig jaar het failliet van de multiculturele politiek erkende, volgden onlangs de Franse president Sarkozy en de Britse premier Cameron. Precies twintig jaar nadat Bolkestein gemaakte fouten in ons eigen land al op pijnlijke wijze blootlegde.

Enorme heisa

„Mijn analyse zou nu als ingetogen worden beschouwd”, zegt hij. „Toen gaf het een enorme heisa. Zo gaat dat soms in de politiek. Met cultureel masochisme bedoel ik dat wij in het Westen ons schamen voor onze rijkdom. Dat we ons schuldig voelen aan de onderontwikkeling van het Afrikaanse continent. Maar we zouden ons niet moeten afvragen waarom arme landen arm zijn. De vraag waarom rijke landen rijk zijn, is relevant. Want in het begin waren alle landen arm!”

Uit recent onderzoek is gebleken dat van hulp aan de derde wereld liefst 93% aan de strijkstok blijft hangen. Geld gaat verloren door corruptie, diefstal of bureaucratie van de industrie die hulpverlening heet. Deze niet-gouvernementele organisaties (ngo’s) zijn vaak vooral bezig zichzelf op de kaart te zetten met georganiseerde reisjes naar het rampgebied. „Even een kijkje nemen bij die arme negertjes en dan bedelen om giften.”

„Weer eens hongersnood in de Hoorn van Afrika”, zucht Frits Bolkestein. „Tja, ik gun niemand honger, laat dat duidelijk zijn. Mensen mogen niet creperen, daar ligt een morele verplichting. Maar we hebben het dus óók over een land als Somalië. Thuisbasis van niemand ontziende piraten, rijk geworden door het kapen van onze koopvaardijschepen. Neem me niet kwalijk, maar hier is toch echt sprake van een contradictie!”

Bolkestein staat op, tuurt door het geopende raam over de Amstel, gaat weer zitten. Binnenkort verschijnt zijn boek ’De intellectuele verleiding’. Over „gevaarlijke ideeën in de politiek”. Hij legt ook de laatste hand aan de H.J. Schoo-lezing van Elsevier, dinsdag 6 september in De Rode Hoed. Onderwerp: twee decennia immigratiebeleid in Nederland.

„Het Westen is slap geworden”, stelt de 78-jarige. „Te slap om dat piratenprobleem in de Golf van Aden nu eindelijk eens op te lossen. Waarom roken we ze niet uit, waarom sturen we onze mariniers niet naar hun zeeroversnesten? We kunnen wel weer de portefeuille trekken omdat even verderop honger wordt geleden. Probleem is dat het christendom vol schuldgevoelens zit. We hebben met z’n allen in Europa een massaal minderwaardigheidscomplex tegenover voormalige koloniën opgelopen.”

Volksopstand

Dan is er nog de Arabische Lente: volksopstand in Tunesië, Egypte, Syrië, Jemen en Libië tegen alleenheerschappij en onderdrukking. Europese leiders buitelden dit voorjaar over elkaar heen om de snelle ontwikkelingen in het Midden-Oosten en Noord- Afrika toe te juichen en soms amper bekende verzetsgroepen vrijwel onmiddellijk te erkennen. Als liberaal juicht Bolkestein de hang van burgers naar vrijheid toe. Als realist waarschuwt hij voor de risico’s.

„Ik ben sceptisch”, zegt hij. „Tunesië is misschien het meest ’westerse’ land in die regio. President Ben Ali is weg en toch vluchten al die Tunesiërs naar de buitengrenzen van de Europese Unie. Hoe kan dat, ze hebben nu toch wat ze willen, die felbegeerde vrijheid?”

Over Egypte en de Moslim Broederschap - zijn partijgenoot Hans van Baalen sloeg onlangs in deze krant alarm over hun extreem fundamentalistische denkbeelden - zegt Bolkestein: „Die club zal na de verkiezingen in Egypte de grootste partij worden. Dan hebben we nog Syrië. Als president Assad valt, is dat voor christenen in het land waarschijnlijk slecht nieuws. Onderdrukking zal groeien, burgeroorlog dreigt, Iran grijpt mogelijk in. Levensgevaarlijk! Libië, Jemen? Veel onzekerheid. Ook wat de gevolgen voor ons, in het Westen, uiteindelijk zullen zijn.”