Weeklog: Europese Hof van Justitie laat werkende jongeren in de kou staan - Main contents
Op 19 juli oordeelde het Europese Hof van Justitie dat het prima is, als jongeren op hun 25e worden ontslagen, omdat ze dan te duur worden. En dus ook dat minimum jeugdlonen die ver onder het normale minimumloon liggen, okay zijn. De werkende jongeren kunnen dus gewoon de pot op. Precies twee weken eerder oordeelde het comité dat toezicht houdt op de naleving van het Europees Sociaal Handvest precies het omgekeerde. Dit comité dat deel uitmaakt van de Raad van Europa waar vrijwel alle Europese landen lid van zijn (dus ook de niet-EU landen) houdt wel rekening met jongeren. Geen wonder dat de Europese Commissie geen haast maakt om partij te worden bij het ESH. Dan zou je immers gedwongen worden echt sociaal te zijn. En zover is Brussel nog niet.
Het Hof van Justitie maakt het in zijn argumentatie wel erg bont. Het ging in het betrokken geval om een Italiaanse jongere die eerst een onderbetaald flexbaantje kreeg tegen en toen hij 25 jaar werd, en er een echt contract zou moeten worden afgesloten, door de werkgever gewoon de laan uitgestuurd werd. Volgens de Italiaanse wetgeving mag dat, maar de jongere hoopte via de EU alsnog zijn recht te krijgen. Maar nee dus: het Hof constateerde dat het voor jongeren in Italië moeilijk is werk te vinden en dat een flexbaantje dan nog altijd beter is dan helemaal geen baan. En ontslag op je 25e? Dat mag, want voor de werkgever zijn dan ‘de omstandigheden gewijzigd’.
De uitspraak van het toezichthoudend comité bij het ESH liet een geheel ander geluid horen. De Europese Unie had nooit bij Griekenland mogen afdwingen dat het minimum jeugdloon werd verlaagd om het begrotingstekort terug te dringen. Het comité noemde in zijn uitspraak een hele reeks sociale rechten die hiermee geschonden werden. Kijk, daar heb je als jongere nu wat aan.
We kennen Brussel als speeltje van de grote bedrijven en als bij uitstek neoliberaal project. De Europese Commissie wil haar imago oppoetsen en wil meer macht over sociaal beleid. Een sociaal Europa dus. Alleen heb ik geen enkel vertrouwen in dit soort retoriek, als de Commissie zich niet wil onderwerpen aan de harde sociale rechten uit het ESH. En dus heb ik al enkele jaren geleden aan de bel getrokken bij Frans Timmermans en hem gevraagd waarom de EU nog steeds geen partij is bij het ESH. Dat ligt juridisch allemaal erg ‘ingewikkeld’ en dus wordt er voorlopig maar geen werk van gemaakt. Volgens mij is het veel simpeler: als sociale rechten dwingend worden en er toezicht plaatsvindt door een instelling waar de Commissie geen vat op heeft, dan is het niet leuk meer. Wel woorden, maar vooral geen daden. Maar ik geef niet op: de uitspraak van het Hof over flexbaantjes laat zien hoe nodig het is dat de EU het ESH erkent. Timmermans en de Europese Commissie is dan ook nog niet van me af. N.B. Ondanks het reces ga ik dit jaar door met het weeklog, al kan de dag van publicatie wel eens afwijken van de gebruikelijke (zondag).