Meer gendergelijkheid in Burundi dan in Breda?

Source: A.M. (Agnes) Jongerius i, published on Tuesday, October 3 2017, 3:43.

Nambia. Zo refereerde Donald Trump naar het Afrikaanse land. Speciaal voor de Amerikaanse Commander-in-chief bij deze wat feitjes over “Nambia”: Het land heet Namibië, heeft prachtige natuurparken en heeft meer gendergelijkheid op de werkvloer dan Nederland. Wat? Inderdaad mensen. Ieder jaar presenteert het World Economic Forum een wereldranglijst. Dit Global Gender Gap Report is gebaseerd op de kloof tussen mannen en vrouwen op het gebied van onderwijs, zorg en economie. Nederland staat op plaats 16. Voor de optimisten die het met meest “progressieve land” ter wereld nog willen verdedigen. Even ter informatie. Rwanda staat op positie 5, Burundi op 12 en Namibië op plaats 14. Dus een land waar de president van Amerika nog nooit van heeft gehoord staat het hoger dan het land van de Dolle Mina´s

Onvoorstelbaar, maar waar. Naar aanleiding van een rapport van het World Economic Forum uit 2015 heb ik destijds mijn verbazing uitgesproken. De reden? Volgens het rapport zou er in het jaar 2095 eindelijk gendergelijkheid op de werkvloer zijn. Ik gaf aan dat ik weinig zin had om te wachten tot mijn 135e om gelijkheid mee te maken.

Dat was dus bijna twee jaar geleden. Vandaag was ik in Straatsburg bij een presentatie over de “economische empowerment van vrouwen in de particuliere en openbare sector in de EU”. De schokkende cijfers: Vrouwen in de hele EU zijn nog steeds sterk ondervertegenwoordigd op de arbeidsmarkt. De totale arbeidsparticipatie van vrouwen ligt nog altijd bijna 12 procent lager dan die van mannen.

Afgezien van deze cijfers kijk ik ook graag naar de oplossingen om deze genderkloof te dichten. Dit rapport biedt een aantal goede handvaten. Zo moeten wij binnen de EU streven naar een beter evenwicht tussen werk en privéleven voor mannen en vrouwen, dient gelijk loon voor gelijk werk het uitgangspunt te zijn en moeten vrouwen betere toegang krijgen tot bijvoorbeeld onderwijs. In dit debat over gendergelijkheid zijn er naar mijn mening grofweg twee stromingen. De eerste stroming die stelt dat de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen vanzelf wegebt. De tweede stroming die de kloof nu probeert te dichten. Wanneer ik u vertel dat in Nederland het loonverschil tussen mannen en vrouwen die hetzelfde werk uitoefenen soms oploopt tot 20 procent, dan begrijpt u dat ik dit gat nú wil dichten. Wij kunnen dan twee dingen doen. Wachten en hopen dat die ongelijkheid vanzelf een keer wegebt of strijden om die kloof te dichten.