Feministisch gezeur? Tijd voor actie! - Main contents

Onlangs hoorde ik in de wandelgangen twee niet nader te noemen mannelijke Tweede Kamerleden zeggen ‘dat ze klaar waren met dat #MeToo-gedoe’. Terwijl ik langs liep, vielen ook de woorden heksenjacht, mediahype en feministisch gezeur.

Ook ik zou willen dat het een keer klaar is, met #MeToo. Maar nee. Afgelopen week was het weer raak. ‘De wil van de vrouw doet er #nietoo’ aldus het Eindhovense studentencorps. De ‘luxe’ om ongevraagd vrouwen te betasten is volgens hen een traditie die in stand moet worden gehouden.

‘Normaal is het zo’n keurig corps’ aldus een woordvoerder van de TU Eindhoven. Maar, vervolgt hij: ‘In een tijd als deze, waarin er met een vergrootglas naar verenigingen wordt gekeken door de maatschappij, moet je dit soort uitingen niet doen.’ ‘Studentenhumor, moet toch kunnen?’ relativeert iemand op Twitter. ‘Leren ze wel af als ze later groot zijn.

Het ontkennen of relativeren van grensoverschrijdend gedrag is bijna net zo erg als het gedrag zelf.

Nee dus. Want dezelfde dag blijkt dat tijdens een jaarlijks benefietdiner met de crème de la crème van de Britse media, politiek en zakenwereld op grote schaal vrouwelijke hostessen werden aangerand. Dat gerucht ging al jaren, maar nu pas kwamen de verhalen naar buiten. Nog steeds betwijfelt een betrokkene, nota bene verantwoordelijk voor de hostessen, of die verhalen wel kloppen, gezien het ‘kaliber van de gasten’.

Het ontkennen of relativeren van grensoverschrijdend gedrag is bijna net zo erg als het gedrag zelf. Want het is precies dit soort doofpotdenken dat ervoor zorgt dat mannen ermee wegkomen. Prima kerels, ouwe jongens krentenbrood. Die vrouwtjes moeten niet zo zeuren.

Daarom ben ik blij dat de regering aan de slag gaat met mijn voorstel om op scholen meer aandacht te besteden aan seksuele weerbaarheid, veiligheid en diversiteit - iets wat nu in veel gezinnen én klassen vaak onvoldoende gebeurt.

Nou, dat doet deze vrouw dus wel. Want als we die ouwe jongens en hun vriendjes ongestoord hun gang laten gaan, dan dreigt de klok terug te draaien, richting jaren vijftig. De hoogste tijd voor actie dus.

Daarom ben ik blij dat de regering aan de slag gaat met mijn voorstel om op scholen meer aandacht te besteden aan seksuele weerbaarheid, veiligheid en diversiteit - iets wat nu in veel gezinnen én klassen vaak onvoldoende gebeurt. Ook universiteiten en hogescholen moeten hun verantwoordelijkheid nemen, te beginnen met de mens-, en dikwijls vrouw-, onterende incidenten bij ontgroeningen. Ze moeten een veilige omgeving creëren, waar misstanden daadwerkelijk gemeld worden.

Want zo lang er daar mensen rondlopen die het gesprek over seksueel geweld afdoen als feministisch gezeur, is de emancipatie nog lang niet klaar.

Maar het echte probleem zit veel dieper. Dat is wat feministen het patriarchaat noemen: het complexe systeem van machtsongelijkheid waarop de ‘ouwe jongens’ zich baseren. Ik kijk ernaar uit om tijdens het aankomend emancipatiedebat met verantwoordelijk minister Van Engelshoven in gesprek te gaan over de aanpak van ongelijkheid en seksisme. Op school, op het werk, en ja, ook in de Tweede Kamer. Want zo lang er daar mensen rondlopen die het gesprek over seksueel geweld afdoen als feministisch gezeur, is de emancipatie nog lang niet klaar.