Weeklog: De ene beweging is de andere niet - Main contents

Binnen de Europese Unie zijn de bewegingen in opkomst. Zo had Macron zijn ‘En Marche’ die ook op Europees niveau vorm moet krijgen. Verder is er inmiddels een beweging van ‘progressieve jongeren’, Volt, die een Europese superstaat wil. En tenslotte is Mélenchon zijn ‘France Insoumise’ beweging in Europa aan het uitbouwen tot de Europese ‘Now, the People’ beweging. Drie bewegingen, alle drie totaal verschillend, maar als het om rechtvaardigheid voor iedereen gaat, waar we als SP natuurlijk voor gaan, is alleen de beweging van Mélenchon echt interessant.

Eigenlijk is de Franse president Macron allang door de mand gevallen. Ook hij heeft inmiddels te maken met corruptieschandalen, sinds zijn rechterhand wordt beschuldigd van belangenverstrengeling. ‘En Marche’ miste ook een duidelijk doel: niet links, niet rechts, maar gewoon ‘nieuw’. Als we naar de nationale politiek in Frankrijk kijken, is Macron goed voor de rijken, want een van zijn eerste daden was de afschaffing van de Franse miljonairsbelasting. En verder is het vooral een kwestie van heilig ontzag voor de markt, en afbraak van sociale rechten. Wat Macron ook gaat doen, van zijn ‘beweging’ hebben we, als het om rechtvaardigheid voor iedereen gaat, niets te verwachten.

Volt heeft nu ook in Nederland voet aan de grond gekregen, maar tot nu toe zijn de ‘progressieve’ jongeren het alleen eens over het standpunt dat alleen de EU de uitdagingen van deze tijd aan kan. Erg oppervlakkig allemaal. Ze gaan volstrekt voorbij aan het feit dat de EU tot nu toe vooral goed is voor de elites, bij de multinationals en bij de Europese instellingen zelf, met hun goudgerande financiële regelingen. Niets over de verarming van grote delen van Zuid-Europa, niets over de ontmenselijking van de economie, waarbij alleen de belangen van aandeelhouders tellen. En niets over het gebrek aan hoop in veel Oost-Europese lidstaten, waar autoritaire leiders de macht grijpen. Van Volt hebben we, als het om rechtvaardigheid voor iedereen gaat, niets te verwachten.

De beweging van Mélenchon is anders: daar staan de belangen van de 90% wel voorop. ‘Now, the People’ laat zien dat het fundamentalistische marktdenken de levens van veel mensen heeft verwoest. En dat ook de euro met alle neoliberale bevelen die eruit voortvloeien, daar een belangrijke rol in speelt. ‘France Insoumise’ wilde een soeverein Frankrijk, dat wel samenwerkt met andere lidstaten, maar dat lak heeft aan het rauwe Europese beleid waar niet de gewone mensen maar de multinationals het voor het zeggen hebben. Als SP denken we vanuit de wijken, de buurten, de mensen. Van daaruit ontwikkelen we actie voor rechtvaardigheid. En pas in de laatste plaats kijken we hoe Europese samenwerking ons en daarmee de 90% kan helpen. Dat is geen kwestie van ‘En Marche’ naar het onbekende, het is ook geen flets ‘Volt’, het is een revolte op weg naar een Europa waar de gewone mensen de macht hebben: ‘Now, the People’.