Berichten van het Binnenhof - XV - Main contents

Over de Miljoenennota van dit jaar had het kabinet rustig kunnen nadenken, en de verwachtingen waren dan ook hooggespannen. We werden niet teleurgesteld. Met de wind van de hoogconjunctuur in de rug presenteerde het kabinet mooie uitkomsten en optimistische voorspellingen. Er kon weer geinvesteerd worden in de publieke sector, en dat gebeurde dan ook. Extra geld voor onderwijs, dat zien D66ers altijd graag. En ook voor gezondheidszorg, gelukkig in combinatie met verstandige afspraken tot kostenbewaking. De afschaffing van de dividendbelasting kwam en ging als een boze droom. Na het zuur van de recessie eindelijk een rondje zoet.

Wat kan daarover in de Eerste Kamer nog gezegd worden bij de Algemene Financiele Beschouwingen? De oppositie heeft altijd wel wat aan te merken, maar D66 is een coalitiepartij en moet goed uitkijken op welke slakken zij zout wil leggen. Gelukkig had het kabinet door een net iets te expansief begrotingsbeleid de wenkbrauwen omhoog doen gaan van de Raad van State, en daar sloot ik mij graag bij aan. Minister Hoekstra gaf het ruiterlijk toe, maar beloofde nog geen beterschap.

Mijn bijdrage staat hieronder. Veel Europa, waar Engeland en Italie complicaties veroorzaken, ieder op hun eigen wijze. En een hoofdstukje over de inmiddels geheel verdwenen, maar ooit zo riante productiviteitsvoorsprong, die Nederland had op de rest van de wereld. Die te herwinnen, dat zou een mooie erfenis van Rutte 3 opleveren.

De grote hervormingen van dit kabinet komen inmiddels maar traag op gang. Vanuit mijn portefeuille zie ik verlangend uit naar de voorstellen van minister Koolmees op de terreinen van arbeidsmarkt en pensioen. Hij heeft nog tot de zomer om de profiteren van de krappe meerderheid die deze Eerste Kamer hem biedt. De peilingen stemmen niet hoopvol over het vervolg, maar we zullen zien. Het wordt campagnetijd!