De missie gaat door, voor mij zit het erop - Main contents

Het zit erop. Het is mooi geweest en nu is het klaar. Dit was het.

Na ruim tien jaar Kamerlidmaatschap en ruim zeven jaar politiek leiderschap is dit het moment dat ik m’n mandaat wil teruggeven. En ik wil jullie dat - na overlegd te hebben met m’n geliefden, de fractie, het landelijk bestuur en het in gebed bij God te hebben gebracht - als eersten laten weten. Jullie zijn degenen die me steeds het vertrouwen hebben gegeven, die al die jaren met me hebben meegeleefd en meegebeden, namens wie ik me steeds vol overtuiging heb ingezet voor God, onze naasten, onze samenleving, de schepping.

Politiek is vaak ook persoonlijk en zo ook deze keus om nu te stoppen. De Haagse politiek is een gulzig vak. Zeker op de plek waar wij als ChristenUnie staan en in m’n rol van meewerkend voorman. Ik heb daarin, met vallen en opstaan, gegeven wat ik te geven had. Mijn denken, tijd, ervaringen (wisten jullie al dat ik vijftien jaar in Friesland heb gewoond?), mijn spreken, schrijven, mijn hart en ziel. Ik heb het allemaal in dienst willen stellen van de belangrijke missie van de ChristenUnie om Jezus ook in de politiek na te volgen, dienstbaar te zijn aan onze naasten en om zorg te dragen voor de schepping.

Bij mijn recente, indrukwekkende afscheid van ons Eerste Kamerlid Peter Ester zag ik weer dat er aan het eind van je leven maar een kleine kring rond je bed staat. Dat zijn je geliefden. De mensen met wie je je leven lang optrekt. In mijn geval zijn dat Rianne en onze drie meiden (met inmiddels ook een aanstaande schoonzoon) die mij deze tien jaar steeds hebben gesteund, maar waar ik ook heel veel van heb gevraagd. We hebben elkaar in deze tien jaar steeds vastgehouden, maar ook voor ons als gezin is het goed om nu een punt te zetten en weer meer tijd voor elkaar te hebben.

Daarnaast is het ook gewoon heilzaam om na een zeker aantal jaren plaats te maken voor een ander. Bij leiderschap hoort ook het inzicht dat die rol tijdelijk is. We zijn allemaal vervangbare krabbelaars en Gods werk is altijd teamwerk. Dat realiseerde ik me al voor deze nieuwe kabinetsperiode. Ik heb me toen opnieuw kandidaat gesteld, omdat ik wist dat er een kundige en gedreven opvolger op de lijst stond die m’n plek zou kunnen innemen. En die moedige vrouw staat er nu, bijna twee jaar na de verkiezingen, klaar om de fractie en de partij op haar eigen manier voor te gaan en werk te maken van onze missie. Ik ben Mirjam Bikker daar heel dankbaar voor. Ik wil jullie vragen haar te steunen, mee te doen en voor haar te bidden.

Ik heb de kar een tijd kunnen trekken en met jullie steun en de zegen van God zijn we tot hier gekomen. De ChristenUnie is een partij die niet alleen hoge, christelijk-sociale idealen heeft, maar daar midden in de samenleving en in het hart van Den Haag ook echt werk van maakt. Wij zijn een partij van idealen met impact en dat maakt onze club uniek. Er staat een geweldig team en nu is het aan hen om met de voeten in de klei die christelijk-sociale missie verder te brengen. Ik heb daar veel vertrouwen in. Nooit eerder heb ik met zulke gedreven, fijne en begaafde mensen een team gevormd als met mijn matties van de ChristenUnie. Die werken met hun hoofd én met hun hart. En wat ze ook over Den Haag zeggen, bij de ChristenUnie-fractie hebben we elkaar altijd vastgehouden en kunnen vertrouwen. En omdat we zo en met die missie voor anderen verschil konden maken, was het moeilijkste werk dat ik ooit heb gedaan ook het mooiste werk dat ik ooit heb gedaan. Degene met wie ik al die tijd nauw heb opgetrokken, is Carola Schouten. Het was een voorrecht om in politieke stormen en talloze onderhandelingen schouder aan schouder met haar te staan. Zonder Carola was het me niet gelukt. Wat ik straks ook enorm ga missen, is de unieke kameraadschap van alle medewerkers, van de gedreven collega’s Joël, Carla, Eppo, Stieneke, Mirjam, Don en Pieter, van onze bewindspersonen Arie, Paul, Henk, Maarten en Piet en hun politieke assistenten. Het team en de teamspirit, de herinnering daaraan zal ik altijd blijven koesteren.

Ook de samenwerking over ideologische en partijgrenzen heen heb ik heel speciaal gevonden. Dat begon met de strijd tegen mensenhandel en gedwongen prostitutie waarin ik ben opgetrokken met Myrthe Hilkens, Marith Volp, Nine Kooiman, Attje Kuiken, Michiel van Nispen en Anne Kuik. Daarna was er de strijd tegen antisemitisme waarin ik schouder aan schouder stond met Dilan Yesilgöz en Ulysse Ellian. Er was de inzet voor betere wetgeving tegen discriminatie en hatecrimes, samen met Kathalijne Buitenweg en Corinne Ellemeet. De inzet voor begrenzing van arbeidsmigratie en tegen uitbuiting van arbeidsmigranten, samen met Lilian Marijnissen. En er waren voorstellen voor een beter en versterkt parlement, samen met Laurens Dassen. Daar kwamen de maatschappelijke allianties bij rond Waardig Ouder Worden voor betere zorg voor ouderen en Coalitie-Y tegen het leenstelsel en voor betere keuzes voor de volgende generatie.

Dat waren stuk voor stuk inspirerende en succesvolle manieren van samenwerken. En uiteraard waren daar twee coalities met de collega’s van CDA, D66 en VVD met wie ik de ene keer de grootste ruzies uitvocht, dan weer de handen ineensloeg en nachten doorvergaderde om tot goede begrotingen en akkoorden te komen. Vooral de momenten dat het ons ook echt lukte om grote knopen door te hakken en de momenten dat we iets deelden van onze diepste drijfveren waren bijzonder. Ik ben die gesprekken met hen steeds aangegaan vanuit de overtuiging dat het welzijn van ons land staat of valt met ons vermogen om - ondanks al onze verschillen - samen te werken. Juist bij die intensieve vormen van samenwerking heb ik gemerkt dat ook m’n collega’s van andere partijen - Klaas Dijkhoff, Sybrand Buma, Alexander Pechtold, Rob Jetten, Mark Rutte, Sigrid Kaag, Wopke Hoekstra, Sophie Hermans, Jan Paternotte en Pieter Heerma - de politiek zijn ingegaan om iets goeds te doen voor ons land en daarom bereid zijn om anderen de hand te reiken. Dat was mooi om te merken.

Voor mijzelf kwam mijn politieke werk voort uit mijn geloof dat deze wereld Gods wereld is en dat God deze wereld intens liefheeft. Hij is zelfs onder ons komen wonen en stierf uit liefde voor deze wereld om die zo te redden. Ik kom uit een traditie - en ik voel me daar nog steeds zeer mee verbonden - waarin die wereld op een mijns inziens te grote afstand werd gehouden. In die traditie staan de overheid en mensen met andere overtuigingen eerder tegenover je dan dat je je met hen inlaat. Maar juist omdat ik zie hoe God zelf midden in die wereld een kruis heeft geplaatst en zo die wereld met eeuwige armen omarmt, heb ik de oversteek gemaakt en ben ik me als christen in het hart van onze samenleving en politieke besluitvorming gaan inzetten voor mijn naaste. In navolging van Jezus. Met God, midden in de wereld.

Samen met mijn partijgenoten en onze bondgenoten in andere partijen heb ik me de afgelopen tien jaar ingezet voor een rechtvaardiger verdeling van onze welvaart. Voor bescherming van mensen die het zonder hulp niet redden. Voor een fundamentele, sociale correctie op het rauwe kapitalisme en het veel te dominante neoliberalisme. En daar hebben we met vereende krachten goede vorderingen mee gemaakt. Ik ben steeds opgekomen voor de vrijheid om te geloven, voor de vrijheid van onderwijs, voor bescherming van kwetsbaar leven, voor vriendschap met Europese en Atlantische bondgenoten en landen als Israël en Armenië. Ik heb me steeds sterk willen maken voor een samenleving waarin niet de wil van een liberale, seculiere meerderheid wet is, maar waarin juist volop ruimte is voor onze onderlinge verschillen, voor gezinnen en sterke gemeenschappen. Ik heb gedaan wat ik kon om van ons betere rentmeesters van Gods schepping te maken. Het leidde met het klimaatakkoord tot een omslag waardoor we vervuilende energie vanuit onvrije landen aan het inruilen zijn voor zelf opgewekte, schone energie. Dit allemaal zal de inzet blijven van de christelijk-sociale beweging en onze fractie. En waar ik straks ook aan de slag ga, met deze missie zal ik me altijd verbonden blijven voelen.

Het is een lange brief aan jullie geworden. Maar een van de belangrijkste dingen die ik nog wil melden, is mijn hartgrondige dank voor het vertrouwen dat jullie als ChristenUnie-leden me steeds hebben gegeven. Jullie hebben me op moeilijke momenten gesteund, ook als jullie het niet altijd met me eens waren, hebben voor me gebeden, bemoedigende mails en appjes gestuurd. Daar ben ik jullie heel dankbaar voor!

Soms heb ik jullie ook weleens teleurgesteld en dat spijt me. Soms maakte ik een keus die jullie niet konden volgen of legde ik die op een manier uit die jullie niet overtuigde. Ik hoop oprecht dat die momenten van verschil ook voor jullie slechts details zijn geweest bij het gevoel van onderlinge verbondenheid dat in ieder geval voor mij steeds de boventoon heeft gevoerd.

Boven alles en iedereen ben ik God dankbaar. Op kruispunten van ons leven kregen Rianne en ik door steeds verschillende mensen steeds dezelfde tekst toegeschoven. ‘Hij die u roept is trouw en Hij zal het ook doen.’ Zeker als het spannend was en de golven even heel hoog gingen, merkten we dat die tekst ook echt waar is. Nu leg ik alles wat ik gedaan heb weer in Zijn hand en vertrouw ik erop dat Hij er goeds mee doet.

Het zit er nu op. Ik vind het mooi jullie nog te ontmoeten op een van de avonden van onze Wintertour (18, 19 en 20 januari). Op die drie avonden kunnen jullie Mirjam verwelkomen en wil ik afscheid van jullie nemen. Op D.v. dinsdag 24 januari hoop ik mijn laatste dag als Kamerlid te hebben. Daarna ga ik de stilte en rust in en hoop ik dat God me duidelijk zal maken wat mijn volgende verantwoordelijkheid zal zijn. Ik heb nog geen idee en ben heel benieuwd.

Voor nu een hartelijke groet, in verbondenheid met Christus,

Gert-Jan Segers

Voorzitter Tweede Kamerfractie ChristenUnie