Interinstitutioneel nummer

Het interinstitutionele nummer is een nummerreeks die binnen de Europese Unie¹ toegekend wordt aan voorstellen voor regelgeving van de Europese Commissie².

Binnen de Europese Unie worden nog een aantal andere nummerseries gebruikt. Iedere instelling heeft één of meerdere sets documenten met ieder een eigen nummering. Die reeksen komen niet overeen met elkaar of het interinstitutioneel nummer.

Hoe ziet het interinstitutionele nummer eruit?

Het interinstitutioneel nummer is als volgt opgebouwd:

Zo heeft bijvoorbeeld het voorstel van de dienstenrichtlijn als interinstitutioneel nummer: 2004/0001(COD).

Het nummer telt altijd 4 cijfers. Nummers onder de 1000 worden - zoals in het voorbeeld hierboven - aangevuld met extra nullen.

Alternatieve schrijfwijze

Bovenstaande annotatie wordt het meest gebruikt voor het interinstitutionele nummer. Een andere vaker voorkomende schrijfwijze is:

Hetgeen in de praktijk neerkomt op: COD 2004/0001.

Er zijn verder nog varianten waar de '()' weg wordt gelaten en wordt vervangen door een spatie, door een '/' of door een ':'. Het wisselen tussen gebruikte scheidingstekens komt in beide bovenstaande annotaties voor.

Dan zijn er ook varianten waar de extra nullen - indien nodig - niet worden toegevoegd.

In een enkel geval wordt de code helemaal weggelaten, hetgeen verwarring kan opleveren met het wetgevingsnummer³.

Voorheen werden alleen de laatste twee cijfers van het jaar gebruikt, maar dat is al langere tijd in onbruik geraakt. In oude documenten staan er soms nog wel interinstitutionele nummers met een tweecijferig jaartal.

Ieder interinstitutioneel nummer bevat een code. Die code verwijst naar de besluitvormingsprocedure die wordt gebruikt voor de behandeling van dat voorstel voor regelgeving.

Ieder nummer is uniek. Het wordt aan een voorstel toegekend wanneer de Commissie dat voorstel naar de Raad¹² en het Europees Parlement¹³ stuurt.

Interinstitutionele nummers en dossiers

Een nieuw voorstel waar een interinstitutioneel nummer aan wordt toegekend, is het begin van een dossier in de wetgevende database van de Europese Unie. In de wetgevende database staan bij een voorstel alle documenten die bij dat dossier horen, niet alleen het eerste document op basis waarvan het dossier is aangemaakt.

In sommige gevallen worden er in de wetgevende database nieuwe dossiers aangemaakt die onder een eerder toegekend interinstitutioneel nummer vallen. Dat komt voor bij aanvullingen of extra documentatie die bij een wetgevend voorstel horen, maar niet direct onder dat dossier zijn geschaard. Zo kreeg het voorstel voor een verordening inzake diergezondheid het interinstitutionele nummer 2013/0136(COD) toegekend. Het bijbehorende impact assessment is in de wetgevende database een apart dossier, maar heeft wel hetzelfde interinstitutionele nummer als het wetgevend voorstel. Bijna twee jaar later bracht de Commissie een document uit waar zij het standpunt van de Raad toelichtte in een mededeling aan het Europees Parlement. Ook dat werd een eigen dossier in de wetgevingsdatabase van de EU, maar kreeg hetzelfde interinstitutionele nummer als het originele voorstel.

Gerelateerde nummerreeksen

Zowel de Raad van Ministers als het Europees Parlement kennen eigen nummers toe aan documenten die zij van de Commissie ontvangen. De Commissie heeft een aantal nummerseries¹⁴ in gebruik waar vaak naar verwezen wordt, waarvan het COM-nummer¹⁵ het meest bekend is.

• 1. 

  De Europese Unie (EU) is het belangrijkste samenwerkingsverband in Europa. De deelnemende landen hebben voor deze Unie een aantal organisaties opgericht waaraan zij een deel van hun eigen bevoegdheden hebben overgedragen. Dit zijn onder meer het Europees Parlement, de Europese Commissie, de Raad en het Europese Hof van Justitie.
   
• 2. 

  The European Commission is the executive body of the EU and runs its day-to-day business. It is made up of the College of Commissioners, 27 European Commissioners, one for each member state, who are each responsible for one or several policy areas. In addition, the 'Commission' also refers to the entire administrative body that supports the Commissioners, consisting of the Directorates-General and the Services.
   
• 3. 

  COM is one of the possible codes assigned to documents from one the most important series of publications issued by the European Commission. COM-documents can be legislative proposals, documents relating to legislative processes, communications, reports, recommendations, white papers and green papers.
   
• 4. 

  The consent procedure is one of the special legislative procedures used in the European Union. The consent procedure is used for adopting most international agreements. The word consent refers to the role the European Parliament (EP) and the Council of Ministers (Council) play in the procedure. Both can either approve or disapprove a proposal, but neither can amend it.
   
• 5. 

  This particular type of agreement is used to establish institutional arrangements between the Council of Ministers, the European Parliament and the European Commission. The purpose of the agreement is to increase efficiency and to clarify procedures in order to prevent or limit conflicts amongst the institutions. Interinstitutional agreement can be legally binding, but this is not required.
   
• 6. 

  This procedure is one of the special legislative procedures used in the European Union. The assent procedure is used for several very important decisions, as well as for matters where the member states wish to retain a larger degree of control. The word assent refers to the role the European Parliament (EP) plays in the procedure. It has to approve or disapprove a proposal, but cannot amend it.
   
• 7. 

  This procedure is one of the special legislative procedures used in the European Union. The consultation procedure is used for politically sensitive issues, where the member states bear responsibility for policy making and where the member states make decisions based on unanimity.
   
• 8. 

  This procedure is the standard decision-making procedure used in the European Union, unless the treaties specifically state one of the special legislative procedures is to be applied to a particular subject. Before the Treaty of Lisbon came into force late 2009 it was referred to as the co-decision procedure. The essential characteristic of this procedure is that both the Council of Ministers as well as the European Parliament have a deciding vote in the legislative process, and both institutions may amend a proposal.
   
• 9. 

  Many of the legal acts that are adopted in the European Union are of a general nature. The practical details of these legal acts are dealt with through secondary legislation. Secondary legislation cannot exceed the framework established in the general act. However, specific measures can still yield significant effect. The procedure for adopting secondary legislation depends on which of three procedures is used.
   
• 10. 

  For proposals that relate to social policy issues the European Commission is obliged to involve social partners in the decision making process. The involvement of the social partners may move beyond an advisory role: member states can decide to have social partners draw up secondary legislation, albeit within certain boundaries. This apsect is what makes the social protocol different from the other procedures for establishing secondary legislation. However, the social protocol is only possible in a limited number of social policy areas.
   
• 11. 

  This procedure has been abrogated by the Treaty of Lisbon. The procedure was used primarily in the field of economic and monetary policy. Though the opinion of the European Parliament (EP) weighed heavily in this procedure, the EP could not block legislative proposals under this procedure.
   
• 12. 

  In the Council, government ministers from each EU country meet to discuss, amend and adopt laws, and coordinate policies. The ministers have the authority to commit their governments to the actions agreed on in the meetings.
  Together with the European Parliament , the Council is the main decision-making body of the EU.
  Not to be confused with:
   
• 13. 

  The European Parliament is the EU's law-making body. It is directly elected by EU voters every 5 years.
  What does the Parliament do?
  The Parliament has 3 main roles:
  Legislative
   
• 14. 

  De Europese Commissie kent nummers toe aan officiële documenten van de Europese Unie. De Commissie maakt onderscheid in een aantal typen documenten door middel van het toekennen van verschillende nummerseries. Het onderscheid is gebaseerd op het soort document en/of de instelling van de Unie van wie het document afkomstig is.
   
• 15. 

  COM is one of the possible codes assigned to documents from one the most important series of publications issued by the European Commission. COM-documents can be legislative proposals, documents relating to legislative processes, communications, reports, recommendations, white papers and green papers.