Lastenverzwaring? - Main contents

CDA, PvdA en ChristenUnie spraken af dat werkgroepen met voorstellen moeten komen voor bezuinigingen. Er waren geen taboes.

Totdat de verkiezingscampagne voor de gemeenteraden losbrak. CDA en PvdA buitelen inmiddels over elkaar heen om de kiezer te paaien met mooie praatjes en beloften. Als ze straks weer in één hok moeten, kan het niet anders dan dat een deel van deze beloften gebroken gaat worden. Of dat lukt niet en dan breekt het kabinet.

CDA-minister Verhagen zei vorig weekend dat er niet bezuinigd mag worden op Defensie. Op straaljagers en tanks dus. En hij herhaalde het taboe dat ook al door de Minister-President was uitgesproken: geen lastenverzwaring, zelfs niet voor diegenen die meer verdienen dan de Minister-President.

Wrang is dat dit taboe op lastenverzwaring van het CDA erg selectief is. Een bezuiniging op de huurtoeslag is namelijk een lastenverzwaring voor huurders. Een bezuiniging op de zorgtoeslag een lastenverzwaring voor vrijwel alle lage- en middeninkomens. Een verhoging van de AOW-leeftijd is een fysieke én financiële lastenverzwaring voor veel mensen, zeker voor de zware beroepen. Bezuiniging op de studiefinanciering is een lastenverzwaring voor de student. En bezuinigingen op onderwijs en zorg zijn een lastenverzwaring, bijvoorbeeld door hogere werkdruk voor de werkers. Of door hogere kosten voor gebruikers voor minder kwaliteit. Een taboe op dit soort lastenverzwaring legt het CDA helaas niet.

De vraag is niet: Wel of geen lastenverzwaring? De vraag die gesteld moet worden is: Hoe gaan we de lasten eerlijker delen?

En dan is het solidair om het geld te halen waar het zit. Bij de veroorzakers van de crisis bijvoorbeeld. Bij de banken, waar de bonuscarroussel alweer op volle toeren draait. Als banken die met onze belastingcenten overeind zijn gebleven geld hebben voor deze zakkenvullerij, kunnen zij ook de maatschappelijke schade die zij hebben aangericht terugbetalen via een bankenheffing.

En dan is het solidair om ook iets vragen aan de mensen die het meeste verdienen en bezitten.

Bijvoorbeeld door te stoppen met het subsidiëren van villa's en dus af te stappen van het systeem waarbij je naar mate je meer verdient, je meer hypotheek mag aftrekken. En bijvoorbeeld door het invoeren van een solidariteitsbelasting van 60% voor topinkomens.