2010 - week 11 - Main contents

Maandag 15 maart

Een groot deel van de dag ben ik bezig met Passend Onderwijs. Tot mijn grote spijt heeft de Vaste Kamercommissie OCW besloten passend onderwijs controversieel te verklaren. Dit leidt tot grote onduidelijkheid bij al die mensen in het onderwijsveld die bezig zijn met ontwikkelactiviteiten die, op termijn, moeten bijdragen aan het keuzeproces voor de uiteindelijk te bepalen koers. Mijn inbox stroomt vol met vragen van bezorgde mensen en mijn telefoon staat roodgloeiend. Ik vind dat dit niet kan en besluit dat de minister het veld duidelijk moet maken dat het proces passend onderwijs wel doorgang moet vinden en dat het controversieel verklaren alleen van toepassing is op de procedure. Ik bel de woordvoerders van alle andere partijen en praat als brugman en uiteindelijk zijn ze het allemaal, behalve de SP, met mij eens: die brief moet er komen. Vanavond ben ik gastspreker in een huiskamerbijeenkomst in Amsterdam, één van de activiteiten die alumni van de Universiteit Utrecht op stedelijk niveau organiseren. Ik houd een inleiding over de zin of onzin van ontwikkelingssamenwerking en daarna ontstaat een leuke discussie. Veel alumni zijn betrokken bij ontwikkelingssamenwerking, door hun werk in het verleden of doordat ze vrijwillig werken voor een ngo. Onze conclusie is dat OS echt anders georganiseerd moet worden, uit het bastion moet breken.

Dinsdag 16 maart

Extra procedure-vergadering OCW op verzoek van de SP over het door mij ingediende verzoek aan de commissie, om de minister een brief naar het onderwijsveld te laten schrijven en duidelijkheid te scheppen over de voortgang van passend onderwijs. Weer krijg ik brede steun, alleen de SP blijft mordicus tegen. Zij zijn sowieso tegen passend onderwijs en zien dus kennelijk liever dat al die kinderen die nu van het kastje naar de muur gestuurd worden thuis blijven zitten…

’s Avonds ontmoet ik de directeur van het Nederlands Helsinki Comité, Harry Hummel. In het kader van mijn ambassadeurschap migratie bij de OVSE is het goed dat we weten van elkaars activiteiten en we komen tot de conclusie dat we veel meer samen zouden kunnen doen.

Woensdag 17 maart

De gebruikelijke commissievergaderingen en veel gesprekken, onder andere met Keklik Yucel. Deze collega van de PvdA valt in voor Chantal Gill’ard, die wegens ziekte enige tijd uit de running is. Keklik wil graag bijgepraat worden over mijn visie en prioriteiten op gebied van ontwikkelingssamenwerking. Volgens haar geld ik in de samenleving als een zeer gezaghebbend Kamerlid en in haar fractie is dat bevestigd, dus ze is blij met dit gesprek. Ik steek dit maar in mijn zak…’s Avonds is er een diner pensant georganiseerd door Oxfam Novib. We spreken met een select gezelschap over het rapport over ontwikkelingssamenwerking “Minder pretentie, meer ambitie”, van de WRR, de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Aanwezig zijn mensen als Herman Wijffels, Jan Pronk en Joris Voorhoeve. Dit kaliber garandeert een interessante discussie en het valt mij op dat er veel scherpe kritiek is op het rapport. Meest vergaande kritiek komt van Pronk, die zegt dat het rapport het onderwerp dat ze zelf aanhaalt als het meest belangrijk voor de komende tijd, nl hoe om te gaan met de globaliseringsagenda en de common global goods, juist níet behandelt. Ik ben het daar eigenlijk erg mee eens…

Donderdag 18 maart

Het eerste wat ik vandaag doe is schriftelijke vragen indienen over de situatie op Cuba, waar de vreedzaam demonstrerende Damas de Blanco met bruut geweld uit elkaar geslagen worden. Vandaag is het exact zeven jaar gelden dat 75 mensen, studenten, journalisten, die niets anders deden dan handtekeningen verzamelen zijn opgepakt en zonder vorm van rechtspraak langdurige gevangenisstraffen opgelegd kregen. De Damas de Blanco, hun moeders, zusters, vrouwen en dochters demonstreren sindsdien vreedzaam om aandacht voor hun zaak te vragen. Ik vraag de minister van Buitenlandse Zaken hier actie op te ondernemen en de situatie in Europees verband met zijn collega’s te bespreken. Dit moet gevolgen hebben voor de dialoog die er vanuit Europa gestart is met de Cubaanse regering. Verder een volle afsprakendag. Dit zijn de dagen dat ik mij bevoorrecht voel als Kamerlid, dat ik zoveel interessante mensen kan spreken en ontmoeten. Het begint met een fraai uitgedoste delegatie van SAMON, de Samenwerkende Marron Organisaties. Hun doel is meer bekendheid te geven aan de situatie in de binnenlanden van Suriname en om meer betrokken te worden bij beleidsbepaling, zowel in Suriname als in Nederland. Daarna heb ik een indringend gesprek met Bella Kodi, vertegenwoordiger van de SPLM Nederland. De SPLM, Sudan People’s Liberation Movement, is een politieke partij die veel steun heeft in het (christelijke en zwarte) zuiden van Soedan. Volgende maand zijn er verkiezingen en men vreest dat die -door corrupte praktijken- weer gewonnen zullen worden door het (islamitische en witte) noorden. Volgend jaar is er een referendum, waarbij het vrijwel zeker is dat de mensen uit het zuiden zich zullen uitspreken voor afscheiding van het noorden. Maar dat laat het noorden niet gebeuren, want de olie zit in het zuiden…Daarna ontvang ik een hoge delegatie van de Koptisch Egyptische kerk in Nederland, waaronder pastor Youssef Rezkalah. Zij waren aanwezig bij één van de CDA-bezoeken aan migrantenkerken, zijn daarvan onder de indruk en willen doorpraten over hun zorg aangaande de situatie van christenen in Egypte. Hun rechten staan zwaar onder druk. ’s Avonds is er het bekende “inloopdiner” op de Britse Ambassade: politici, journalisten, etc zijn uitgenodigd voor het diner, je mag komen en gaan wanneer je wilt. Ik ga samen met Joan, mijn zus die als directeur van E-Quality ook uitgenodigd is. We hebben leuke gesprekken met onder andere de ambassadeurs van de VS en Australië (beide dames) Ben Bot en Sven Kokkelman, die met een nieuw TV programma gaat beginnen.

Vrijdag 19 maart

Vandaag zit ik voor het eerst de vergadering van het Curatorium van het Afrika Studiecentrum voor. We hebben de nieuwe directeur, Ton Dietz, die op 1 mei as aantreedt, gevraagd even acte de présence te geven, zodat we alvast kennis kunnen maken. Ik ben onder de indruk van alles wat er vanuit het ASC gebeurt en mijn missie als voorzitter zal zijn daarvoor meer bekendheid te genereren in Nederland. Achteraf krijg ik aardige complimentjes van de Curatorium-leden: ‘Goed gedaan, voorzitter!’

Zaterdag 20 maart

CDA provincie Utrecht houdt een bijeenkomst om te praten over de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen, de gebeurtenissen in de partij van de afgelopen weken en de komende verkiezingen. We zien terug, uiten onze frustratie (op veel plaatsen verlies geleden) bespreken die stormachtige ontwikkelingen in het land en blikken vooruit naar de verkiezingen. We hebben een panel met Utrechtse Kamerleden, maar het mooist is de afsluiting: ik heb het kwintet van L’Eglise Basileia (een Congolese kerk) gevraagd te zingen. Het is een groot succes en iedereen vertrekt vol goede moed en energie.

Zondag 21 maart

Vandaag neemt Nieke Atmadja afscheid als voorganger van de Paaskerk in Amstelveen. Nieke is één van de eerste migrantendominees (zij is van Indonesische afkomst) die hier gepromoveerd is. Ze heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in SKIN en ik heb steeds contact met haar gehouden. Ze heeft gevraagd of ik, samen met drie dominees, haar wil zegenen aan het eind van de dienst. “Dat mag ik niet!”, riep ik, “ik ben geen dominee!”, maar dat is geen probleem. Het wordt een prachtige dienst die recht doet aan Nieke die met iedereen goed kan omgaan, altijd vriendelijk en bescheiden is, maar wel haar doelen bereikt. Zelf ervaar ik de middag als een warm bad: veel oude bekende dierbaren en een multiculturele sfeer waarin ik mij zeer thuis voel!