De kop van de grote internationale conferentie in Den Haag over landbouw, voedselveiligheid en klimaat veranderingen is er af - Main contents

Tussen 1 en 5 november vindt deze conferentie plaats en Nederland is gastland. We hebben een positie te verliezen. Immers Nederland is een belangrijke speler op het gebied van landbouw. We zijn de tweede of derde exporteur van voedsel en voedingsgrondstoffen. Niet alleen door Rotterdam als haven, maar zeker ook door de enorme sterke voedingsindustrie hebben we een voorname rol te spelen. Daarnaast zijn we op het terrein van Ontwikkelingsamenwerking leidend en wat mij betreft blijven we dat.

Zondag middag was de opening met een spectaculaire show en de agendering van de conferentie.

Henk Bleker zijn eerste optreden als minister van landbouw. Zo noem ik hem en in zijn speech herkende ik hem als een voorzichtige bestuurder. Teveel en te vaak nam hij de noodzaak van het nemen van maatregelen en het tonen van leiderschap in de mond.

Dat terzijde, want ik kan me niet aan de politieke indruk onttrekken dat dit kabinet OS niet echt serieus neemt.

Natuurlijk moet er opnieuw gekeken worden naar OS, maar we zijn al een heel eind op weg naar de noodzakelijke modernisering van dit beleidsterrein.

Maandagmorgen was de echte inhoudelijke aftrap van de conferentie met vooraanstaande sprekers. Een daarvan wil ik er uit lichten. Louise Fresco nam ruim de tijd om nog eens uit te leggen dat we nu wel de verbinding leggen tussen klimaatsveranderingen, armoede en honger, maar dat ook zonder de effecten van de klimaatsveranderingen er honger en armoede in de wereld is.

Zeer terecht, want over honger en armoede hebben we reeds veel eerder afspraken gemaakt om deze op z’n minst te halveren in 2015. Het was Evelien Herfkens, als minister van ontwikkelingsamenwerking, die in 2000 in een actie plan dit in de Verenigde Naties heeft aangekaard. Het was haar verdienste om de Millenium Development Goals als leidraad aangenomen te krijgen. De international gemeenschap heeft toen dure plicht op zich genomen door zich hier achter te scharen.

Zoals gezegd heeft mevrouw Louise Fresco in een prikkelende speech de aftrap gegeven door nogmaals te benadrukken dat honger en armoede van alle tijden is en dat het falen van de markt en de politieke onmacht of onwil er voor zorgt dat we dit probleem niet kunnen of willen tackelen.

Het mag dan wel van alle tijden zijn maar de snelheid en de omvang van dit probleem is vele malen groter dan in het verleden.

Haar antwoord is eenvoudig en begrijpelijk. Schaal de productie op door intensivering, gebruik alle technologische middelen die ons ten dienste staan inclusief het gebruik van genetische modificatie als de omstandigheden daarvoor geschikt zijn.

Ik heb me er over verbaasd dat haar speech totaal geen verbinding legde met de sociaal economische gevlogen van die intensivering. Wat betekent dat voor de boeren en de plattelands bevolking met hun eeuwen oude tradities en culturen. Natuurlijk moeten we die koesteren, maar niet pamperen. We zullen samen met hun de slag moeten maken naar meer welvaart, meer gericht op het verwerven van inkomens en de verbinding weer leggen tussen Stad en Ommeland.

Het was wat mij betreft teveel een technocratisch verhaal. Vaak liggen de blokkades in het maatschappelijk verzet en hoe daarmee om te gaan.

Toch was ik onder de indruk van haar oprechtheid en betrokkenheid bij het benoemen van de kansen die er liggen.

Ik ben benieuwd hoe de conferentie verder vorm zal gaan krijgen en of we een Roadmap for Action kunnen vaststellen aan het eind van de conferentie. Zijn we instaat landbouw en voedsel voorziening midden in het debat over klimaat veranderingen te plaatsen?

Een ding is welduidelijk. In de afgelopen periode en zelf op de grote klimaat conferentie in Kopenhagen is het totaal negeren van de rol van de landbouw in dit dossier een gemiste kans geweest.

Op naar de volgende conferentie? Wat mij betreft niet. Gewoon de handen uit de mouwen steken, de koe bij de horens te vatten en leiderschap tonen. Het gaat niet om modellen en overeenstemming over fondsen en instituties.

Honger en armoede moet worden uit gebannen. Het gaat om 1 miljard mensen, vrouwen, kinderen en families die niet weten hoe ze de volgende dag hun maaltijd bij elkaar kunnen schrapen, om daarmee te overleven en perspectieven de creëren voor zichzelf en de volgende generaties!

Harm Evert