Noord-Koreaanse propaganda leidt onze aandacht af van de gruwelen - Main contents

DEN HAAG (PDC i) - Concentratiekampen en dwangarbeid zijn in Noord-Korea een dagelijkse realiteit voor honderdduizenden mensen. Die kant van het verhaal over Noord-Korea lijkt soms meer en meer naar de achtergrond te verdwijnen. De westerse media berichten alleen over de nucleaire tests of de nieuwste capriolen van de Grote Leider. Dat was de ontnuchterende boodschap van Remco Breuker i (hoogleraar Koreastudies) en Casper van der Veen i (journalist) die in het vraaggesprek met de zaal onder leiding van Hassnae Bouazza naar voren kwam.

In de film The Propaganda Game stelt regisseur Longoria de vraag of ons beeld van het vreemde en het verschrikkelijke Noord-Korea klopt, of zit er meer in paradijselijke beeld dat de Noord-Koreaanse overheid ons wil doen laten geloven. De regisseur mocht, onder strikte begeleiding, in het land filmen. Zowel Breuker als Van der Veen vinden dat Longoria teveel waarde hecht aan het beeld dat hem is voorgehouden.

Van der Veen benadrukte dat niet alle informatie gelijke waarde heeft. Dat bleek ook wel toen westerse media berichtten dat Noord-Korea het bestaan van eenhoorns zou hebben bewezen. Het bleek om een vertaalfout te gaan, Noord Korea heeft die claim nooit gemaakt. Waarom trapten 'we' erin? Omdat we zo weinig zouden weten van het land, en omdat dat gekke Noord-Korea toch vaker van dat soort buitenissige claims maakt? De propaganda, de uitzinnige nieuwslezer, het is een show, voor binnen- en buitenlandse consumptie. Van der Veen ging vier jaar geleden als toerist naar Noord-Korea, maar heeft achteraf zijn bedenkingen. Toerisme spekt het regime met harde valuta en wordt gebruikt voor propagandistische doeleinden.

Dit alles leidt de aandacht af van de ernstige mensenrechtenschendingen en problemen in het land. Breuker stelt dat we heel veel weten over Noord-Korea. Alle verhalen van Noord-Koreanen en rapporten van de VN, Amnesty, Human Rights Watch etc. kun je niet zomaar negeren. Zelf werkte Breuker mee aan een rapport over arbeiders die door Noord-Korea naar de Europese Unie zijn uitgezonden om voor de staat harde valuta te verdienen. Er werken waarschijnlijk duizenden van deze Noord-Koreaanse dwangarbeiders in de EU. Maar niemand wil er van weten. Ook de EU en de overheden in Europa niet. Het beeld zou niet moeten winnen van de werkelijkheid.