Ouderen als verdienmodel - Main contents

Iedereen verdient een waardige en goede oude dag. Het bieden van een menswaardig bestaan voor onze ouderen is een belangrijke vorm van beschaving.

In de gemeenteraad ben ik veertien jaar woordvoerder zorg en welzijn geweest. In die tijd bezuinigde het kabinet Rutte 2 (VVD/PvdA) miljarden op de ouderenzorg. Onder het mom van zelfredzaamheid werd 35% van de huishoudelijke zorg wegbezuinigd en met het argument dat mensen langer thuis wilden blijven wonen werden de verzorgingshuizen gesloten. Een combinatie van afbraakbeleid waardoor ouderen dubbel werden gepakt.

In de tussentijd vond er in de huishoudelijke zorg flinke concurrentie plaats. Commerciële aanbieders wilden in zoveel mogelijk gemeenten de huishoudelijke zorg uitvoeren. Terwijl ouderen minder uren zorg kregen, nam de werkdruk voor zorgverleners toe en maakten thuiszorgbedrijven flinke winsten.

Ook op andere plekken in de ouderenzorg wordt flink verdiend. Beleggers investeren in particuliere huisvesting voor ouderen. Op het leveren van zorg wordt beknibbeld, maar met hoge huren wordt grof geld verdiend. Verpleeghuizen fuseren en willen zo met veronderstelde efficiëntievoordelen de marges te vergroten. Ondertussen wordt de managementlaag groter en verdwijnt steeds meer persoonlijk contact met de ouderen.

Dit gaat zelfs zo ver dat Silverein, een ouderenorganisatie met meerdere vestigingen in de provincie Utrecht, de restaurants voor bewoners sluit en deze door verkoopautomaten vervangt. De reden van het sluiten van de restaurants: ze draaien in de huidige vorm verlies. In plaats van samen met de ouderen het eten bereiden en samen te eten, zijn ouderen op zichzelf aangewezen en verdwijnen zo belangrijke momenten van persoonlijk contact.

Onze ouderenzorg moet niet draaien om winst of rendement. Het moet gaan om menswaardige en liefdevolle zorg. Dit is het beste te bereiken door het zo kleinschalig mogelijk op te zetten en door zorgverleners met liefde voor hun vak alle ruimte te geven. Niet door het over te laten aan managers met schaalvergrotingsdrang die van onze ouderen hun verdienmodel maken.